Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Szanghaj

Szanghaj

Na mapach: 31°12'N 121°30'E / 31.2, 121.5

Szanghaj
上海市
Szanghaj上海市

Szanghaj
上海市
Państwo   Chiny
Miasto wydzielone Szanghaj
Burmistrz Han Zheng (od 30 I 2008)
Powierzchnia 7 037 km²
Położenie31° 12' 0 '' N
121° 30' 0'' E
Wysokość4 m n.p.m.
Ludność (2008)
•  liczba ludności
•  gęstość

18 884 600[1]
2 683,6 os./km²
Nr kierunkowy 21
Kod pocztowy 200000-202100
Miasta partnerskie Antwerpia ( Belgia )

Casablanca ( Maroko )
Cork ( Irlandia )
Dubaj ( ZEA )
Espoo ( Finlandia )
Gdańsk ( Polska )
Hamburg ( Niemcy )
Hamhung ( Korea Północna )
Ho Chi Minh ( Wietnam )
Jokohama ( Japonia )
Karaczi ( Pakistan )
Konstanca ( Rumunia )
Liverpool ( Wielka Brytania )
Marsylia ( Francja )
Mediolan ( Włochy )
Montreal ( Kanada )
Osaka ( Japonia )
Pusan ( Korea Południowa )
Rotterdam ( Holandia )
San Francisco ( USA )
Sankt Petersburg ( Rosja )
São Paulo ( Brazylia )
Stambuł ( Turcja )
Zagrzeb ( Chorwacja )

Położenie na mapie Chin

Szanghaj
上海市
Strona internetowa miasta
Szanghaj
Nazwa chińska
Hanyu pinyin Shànghǎi
Wade-Giles Shang-hai
Zn. tradycyjne 上海
Zn. uproszczone 上海
Pudong z Perłą Orientu nad rzeką Huangpu

– największe miasto w Chińskiej Republice Ludowej , położone w delcie rzeki Jangcy . Miasto jest największym chińskim ośrodkiem gospodarczym, finansowym i komunikacyjnym, a także trzecim co do wielkości (po Rotterdamie i Singapurze ) portem morskim na świecie. Szanghaj jest najludniejszym miastem Chin ( Chongqing , jako miasto wydzielone ma większą populację, ale na znacznie większym obszarze).

Nazwa miasta składa się ze znaków "na" i "morze" (nie znaczy jednak "na morzu" - "na morzu" to po chińsku 海上 hǎi shàng), często interpretuje się ją jako "Najdalszy zasięg morza" lub "(Naprzód) w morze". Skrócone nazwy to 滬 (uproszcz. 沪, Hù) lub 申 (Shēn). Szanghaj miał także liczne przydomki, nadane przez przybyszów z zachodu, m.in. Paryż Wschodu, Królowa Orientu i Azjatycka Prostytutka (chodzi tu o lata upadku Szanghaju - dwudzieste i trzydzieste - kiedy szerzyła się przestępczość i prostytucja).

Spis treści

Historia

Miasto ma długą historię, sięgającą 1000 lat. Pierwsze wzmianki pochodzą o nim jako o małej wiosce, położonej w prefekturze Suzhou . Za czasów panowania dynastii Song ( 960 - 1279 ) miasto zaczęło rozwijać się jako port morski.

Miasto zostało otoczone murami miejskimi w 1553 i tę datę uważa się za założenie Szanghaju. W XIX Szanghaj jednak nie wyróżniał się jednak niczym szczególnym od innych chińskich miast. Do 1927 miasto znajdowało się w prowincji Jiangsu , której stolicą był Nankin . Dopiero w tym roku utworzono specjalny, osobny dystrykt Szanghaj.

Znaczenie Szanghaju jako ważnego portu strategicznego i możliwości rozwinięcia go jako ośrodka handlowego odkryli dopiero Europejczycy w XIX .

Podczas pierwszej wojny opiumowej , w początkach XIX wieku, Wielka Brytania okupowała Szanghaj. W 1842 podpisano Układ w Nankinie , gwarantujący otwarcie portu w Szanghaju dla międzynarodowego handlu. Kolejne traktaty zapewniły Wielkiej Brytanii, Francji , USA i Japonii eksterytorialne koncesje.

Niemiecka mapa Szanghaju z 1888

Podczas powstania tajpingów miasto było okupowane przez buntowników. Okupanci zburzyli wiele budynków, pozostawiając jednak strefy cudzoziemców nietknięte. Poprzednio w strefach obcych państw nie mogli się osiedlać Chińczycy , to w 1854 weszła ustawa, pozwalająca na takie zameldowanie. W tym roku też na corocznym zebraniu rady miejskiej dyskutowano o tych strefach. W 1863 amerykańska i brytyjska część miasta zostały zlikwidowane jako rozliczenie.

Japonia , po wygraniu wojny z Chinami rozszerzyła strefy wpływów w Szanghaju, oraz zbudowała pierwsze fabryki. Inne mocarstwa wykorzystały sytuację i również rozbudowały swój kapitał w mieście.

Niedługo potem Szanghaj stał się największym centrum finansowym na Dalekim Wschodzie . W 1927 zostało uznane specjalną, osobną prowincją, a w 1930 ten tytuł rozszerzono. 28 stycznia 1932 japońska marynarka wojenna wkroczyła do miasta, pod pretekstem stłumienia powstania antyjapońskiego. Japonia, która zajęła już Mandżurię , miała zamiar zająć także całe Chiny. Uznała Szanghaj za punkt strategiczny, dlatego też rozpoczęła atak, jednak po pewnym czasie została wyparta z tamtych terenów, pozostawiając doszczętnie zniszczone miasto oraz mnóstwo trupów. Od 1937 do 1945 miasto było oblegane przez wojska chińskie. Podczas II wojny światowej miasto stało się celem podróży wielu uchodźców z ogarniętej wojną Europy . Dużą część przyjezdnych stanowili Żydzi .

27 maja 1949 do miasta przybyli komuniści . W latach 50. i 60. Szanghaj stał się ważnym ośrodkiem przemysłowym. Nawet w czasach rewolucji kulturalnej miasto dobrze prosperowało. Od lat 80. do 1991 miasto było zamknięte dla obcych kapitałów, co bardzo negatywnie wpłynęło na jego dalszy rozwój.

Rozwój Szanghaju był od tego czasu dużo mniej związany z polityką rządu w Pekinie . Począwszy od 1992 rząd reklamuje miasto, nadaje ulgi podatkowe itp., aby zachęcić inwestorów zagranicznych, jak i inwestorów z wnętrza Chin do inwestycji w mieście. Od tego czasu przyrost gospodarczy w mieście waha się w granicach 9-15%. Miasto cały czas konkuruje z Hongkongiem o rolę w gospodarce i finansach Chińskiej Republiki Ludowej .

Podział administracyjny

Podział administracyjny Szanghaju

Szanghaj dzieli się na 19 dzielnic:

  • Huangpu
  • Luwan
  • Xuhui
  • Changning
  • Jing'an
  • Putuo
  • Zhabei
  • Hongkou
  • Yangpu
  • Pudong
  • Baoshan
  • Minhang
  • Jiading
  • Jinshan
  • Songjiang
  • Qingpu
  • Nanhui
  • Fengxian
  • Chongming

W 2003 w Szanghaju było jednostek miejskich: 114 gmin miejskich, 3 gminy i 103 osiedla.

Ekonomia i demografia

Ulica Nankińska to główna ulica miasta, na której znajdują się sklepy firm z całego świata. Kiedyś mieścił się przy niej polski konsulat

Szanghaj to centrum finansowe i handlowe Chin. Boom ekonomiczny nastąpił po 1992 . Obecnie miasto produkuje 20% chińskiego PKB . Przez taki układ rzeczy Szanghaj to dziś największe i jedno z najszybciej rozwijających się miast w Chińskiej Republice Ludowej .

Zmiany ludności miasta w latach 1851 - 2005

W 2000 według spisu powszechnego w regionie metropolitarnym mieszkało 16,738 mln. osób (wliczeni są także niestali mieszkańcy, których liczba wynosi 3,871 mln.). W porównaniu z 1990 jest to wzrost o 25,5%. 51,4% mieszkańców to mężczyźni, a 48,6% kobiety. Ponadto 12,2% ludności miało do 14. lat, 76,3% pomiędzy 15 a 64 latami, a 11,5% ludności było starszych od 65. lat. 5,4% populacji to analfabeci. W 2003 w samym mieście mieszkało 13,420 mln. osób. Jednakże należy do tego jeszcze wliczyć około 5 mln ludzi żyjących tu nielegalnie, oraz 4 mln tymczasowych lub wędrownych pracowników. Średnia długość życia w 2003 wynosiła 79,8 roku (77,78 lat dla mężczyzn i 81,81 lat dla kobiet). Źródła demograficzne ONZ szacują wielkość aglomeracji Szanghaju na 18,1 mln mieszkańców (2006). W końcu 2007 wg szacunków oficjalnych ludność miasta wydzielonego wynosiła 18,58 mln, w tym 13,79 mln miało zameldowanie na pobyt stały, 4,79 mln miało zameldowanie na pobyt tymczasowy terminem 6 miesięcy i dłużej. Osób starszych (pow. 60 lat) było w końcu 2007 roku 20,8% populacji.

        Rok        Mieszkańcy
1800 200 000
1851 250 000
1864 500 000
1879 276 000
1890 375 000
1901 651 000
1910 832 500
1918 1 000 000
1926 1 500 000
1931 3 124 000
1940 3 595 000
        Rok        Mieszkańcy
1948 4 423 000
1950 4 927 300
1953 6 204 417
1958 6 977 000
1970 7 000 000
1982 6 320 829
1987 7 220 000
1990 7 649 688
1995 8 507 354
2000 8 954 435
2005 9 263 459
2006 9 838 000
Uliczka w najstarszej części miasta

Szanghaj i Hongkong to miasta, które współzawodniczą ze sobą o miano ekonomicznej stolicy ChRL . PKB na osobę w tym mieście (per capita) wynosi 5260 $, co plasuje je na 13. miejscu pod tym względem wśród 659 chińskich miast. W Hongkongu mieści się więcej banków, a Szanghaj ma wsparcie rządu ChRL, tanią siłę roboczą i większe zaplecze przemysłowe. Szanghajski wzrost gospodarczy często przekracza 11% w skali rocznej.

Szanghaj staje się coraz większym ośrodkiem handlowym, szczególnie dla przedsiębiorców z Zachodu. Pudong jest dzielnicą nowoczesną, zbudowaną na wzór miast Europy czy Ameryki Północnej . Zachodni wizytatorzy są zadowoleni z takiego obrotu sprawy: powstają zielone parki, wielkie instalacje przemysłowe. Miasto jest uważane za bezpieczne, wolne od przestępstw. Szanghaj może stać się pierwszym bogatym, historycznym i czystym chińskim miastem.

Typowa ulica w Szanghaju

Architektura

W Szanghaju trwa boom budowlany, czyniący miasto wielkim placem budowy. Cały czas powstają nowe wieżowce, przeznaczone na siedziby firm itp. Miasto zachwyca swoją nowoczesną architekturą. Budowane wieżowce przypominają kwiaty, mają także na dachach restauracje m.in. w formie latających spodków.

Najwyższe budynki

Obecnie w Szanghaju odnotowuje się 324 tego rodzaju obiekty.

  • Shanghai World Financial Center (w tej chwili najwyższy wieżowiec w Szanghaju), 492 metry wysokości
  • Jin Mao Tower , rok oddania do użytku 1998, 93 kondygnacje, 420,5 m wysokości, mieszczący m.in. Hotel Grand Hyatt
  • Plaza 66 Tower One, 2001, 66, 288,2 m
  • Shanghai Shimao International Plaza, 2005, 60, 246,5 m
  • Hong Kong New World Towers, 2002, 61, 242 m
  • Tomorrow Sq, 2003, 58, 238 m
  • Centrum Handlowe Shanghai Summit, 2006, 38, 238 m
  • Bocom Financial Tower, 2002, 52, 230 m
  • Bank of Shanghai, 2005, 43, 230 m
  • Bank of China, 1999, 57, 226,1 m
  • Grand Gateway Shanghai 2, 2005, 52, 225 m (2 budynki)

Oto galeria obrazująca styl architektoniczny miejscowych wieżowców:

Geografia i klimat

Zdjęcie satelitarne miasta i jego otoczenia, ( Landsat 7 , 15 września 2005).
Temperatury (kolor czerwony) i opady deszczu (kolor niebieski) w Szanghaju

Szanghaj leży przy ujściu rzeki Jangcy do Morza Wschodniochińskiego (część Oceanu Spokojnego ). Miasto dzieli na dwie części rzeka Huangpu .

W Szanghaju występują wszystkie cztery pory roku. Latem temperatury osiągają 37 stopni Celsjusza , a niekiedy przekraczają 40 stopni Celsjusza . Zimą występuje duże zachmurzenie, a latem jest wilgotno. Jesień i wiosna w mieście są ciepłe, i zwykle są to najlepsze pory do zwiedzania miasta przez turystów. Zima zaczyna się w połowie grudnia, a kończy wraz z lutym. Od połowy czerwca do lipca jest najwięcej opadów deszczu.

Transport

Skrzyżowanie dróg w centralnym Szanghaju
Widok na Plac Ludowy
Linia kolei magnetycznej
wejście do terminalu lotniska Pudong

Szanghaj ma świetnie zorganizowany system publicznego transportu, a także (co rzadkie w chińskich miastach) czyste ulice i nieskażone powietrze[]. Publiczny transport w mieście, oparty na autobusach, trolejbusach, taksówkach i liniach metra, ciągle się rozwija. Obecnie ( 2009 r.) istnieje ponad 1000 linii autobusowych, a tutejsze metro ma 8 linii (oznaczone liczbami 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8 i 9). Ponadto planuje się wybudowanie do 2010 nowych 4 linii metra oraz rozbudowę istniejących. Za przejazd wszystkimi wyżej wymienionymi środkami transportu można płacić przy pomocy karty bezstykowej Shanghai Public Transportation Card - pełni ona rolę elektronicznej portmonetki, którą doładowywać można w licznych punktach rozmieszczonych w mieście (w niektórych sklepach, bankach oraz na wszystkich stacjach metra).

Szanghaj obsługują dwa porty lotnicze: Hongqiao i międzynarodowy Pudong. Od 2003 na to ostatnie lotnisko można dotrzeć linią kolei magnetycznej Maglev , zbudowaną przez niemiecką firmę Transrapid International.

W grudniu 2004 przeładunki tutejszego portu były największe na świecie.

Miasto przecinają 4 linie kolejowe: relacji Szanghaj - Nankin (linia Jing Hu), Szanghaj - Pekin , Szanghaj - Hangzhou (linia Hu Hang) i z Xiaoshan do Ningbo (linia Xiao Yong). Dwie główne stacje kolejowe to Szanghaj oraz Szanghaj Południowy.

Szanghaj jest też ważnym węzłem komunikacji drogowej. Z Pekinu wiedzie droga szybkiego ruchu, zwana autostradą Jinghu. Liczne mosty połączyły miasto z wyspą Chongming. W mieście wiele jest autostrad i dróg szybkiego ruchu. Często poprowadzone one zostały po specjalnych mostach i wiaduktach. Brzegi rzeki Huangpu spięte są licznymi mostami i tunelami.

Ludzie i kultura

Ogrody Yuyuan
Deptak handlowy - ulica Nankińska
kościół protestancki Moore'a

W mieście da się często słyszeć dialekt chińskiego języka Wu (zwany szanghajskim), mimo iż urzędowym językiem jest mandaryński. Tutejszy dialekt jest niezrozumiały dla ludzi posługujących się językiem mandaryńskim. Prawie wszyscy mieszkańcy miasta poniżej 50 roku życia umieją płynnie posługiwać się językiem mandaryńskim, a poniżej 25 lat - angielskim (preferowany język obcy w szkołach).

Szanghaj jest uważany za miejsce narodzenia nowoczesnych Chin; był także przez pierwszą połowę XX centrum kultury i ekonomii całej Azji Wschodniej . Miała tu miejsce bitwa między pisarzami socjalistycznymi (żyli tu pionierowie tej sztuki: Lu Xun i Mao Dun ), a liczniejszymi pisarzami romantyzmu (m.in. Shi Zhecun, Shao Xunmei, Ye Lingfeng, Eileen Chang ). Jedno z najbardziej znanych chińskich dzieł, Oblężona Forteca (autorstwa Qian Zhongshu) częściowo dzieje się w mieście.

Oprócz literatury, Szanghaj był także miejscem narodzin chińskiej kinematografii. Pierwsze chińskie filmy, takie jak Niełatwy Odcinek (Nanfu Nanqi, 1913 ) czy Osierocony Dziadek (Gu’er Jiuzu Ji, 1923 ) były pierwszy raz wyświetlane właśnie w Szanghaju. Te dwa filmy przyczyniły się do dalszego rozwoju szanghajskiej kinematografii. Tutejsze filmy wykreowały chińską Marilyn Monroe - Zhou Xuan. Jednak wybuch II wojny światowej oraz rządy komunistów przyczyniły się do zahamowania produkcji filmowej w Szanghaju, a wzrost znaczenia kinematografii z Hongkongu .

Większość mieszkańców mówi własnym dialektem języka Hu. Jednakże imigranci, pochodzący z najróżniejszych regionów ChRL i nie rozumiejący tutejszego dialektu, wymuszają używanie języka mandaryńskiego.

Tradycyjne domy, zwane shikumen , były budowane tu już od bardzo dawna. Wykonane są one głównie z czarnej albo szarej cegły. W mieszkaniach tych pełno jest przejść do innych pokoi o charakterystycznych łukach. Ostatnio jednak coraz mniej mieszkańców Szanghaju buduje takie domy. Tak jak wszystkie tradycyjne domy w Chinach i shikumen miały dziedzińce. Jednak z powodu braku miejsce były one, podobnie jak pokoje, bardzo małe. Przed II wojną światową ponad 80% ludności miasta mieszkało w takich domach.

Lista miejsc wartych zwiedzenia:

Szkoły wyższe i uniwersytety

Narodowe

  • Uniwersytet Szanghajski (上海大学)
  • Uniwersytet Donghua (东华大学)
  • Uniwersytet Fudan (复旦大学) (zał. 1905 )
    • Szkoła Medyczna (复旦大学上海医学院, 原上海医科大学医学院)
  • Uniwersytet Jiao Tong w Szanghaju (上海交通大学) (zał. 1896 )
    • Szkoła Medyczna (上海交通大学医学院, 原上海第二医科大学)
  • Uniwersytet Tongji (同济大学) (zał. 1907 )
  • Szanghajski Uniwersytet Finansów i Ekonomii (上海财经大学)
  • Szanghajski Uniwersytet Studiów Międzynarodowych (上海外国语大学)
  • Wschodniochiński Uniwersytet Nauki i Technologii (华东理工大学)
  • Wschodniochiński Uniwersytet Pedagogiczny (华东师范大学)
  • Chińsko-Europejska Szkoła Międzynarodowego Biznesu (中欧国际工商学院)

Publiczne

  • Wschodniochiński Uniwersytet Polityki i Prawa (华东政法学院)
  • Szanghajska Akademia Teatralna (上海戏剧学院)
  • Szanghajski Uniwersytet Energii Elektrycznej (上海电力学院)
  • Szanghajski Uniwersytet Handlu Lixin (上海立信会计学院)
  • Szanghajski Uniwersytet Morski (上海海事大学)
  • Szanghajski Uniwersytet Nauk Inżynieryjnych (上海工程技术大学)
  • Szanghajski Uniwersytet Nauki i Technologii (上海理工大学)
  • Szanghajski Uniwersytet Pedagogiczny (上海师范大学)
  • Szanghajski Uniwersytet Rybołówstwa (上海水产大学)
  • Szanghajski Instytut Handlu Zagranicznego (上海对外贸易学)
  • Szanghajski Instytut Technologiczny (上海应用技术学院)
  • Szanghajski Instytut Wychowania Fizycznego (上海体育学院)
  • Szanghajskie Konserwatorium Muzyczne (上海音乐学院)

Prywatne

  • Uniwersytet Sanda (上海杉达学院)

Ciekawostki

Szanghaj często jest kojarzony z wieżą Oriental Pearl , która znajduje się w dzielnicy Pudong . Wieża Jin Mao , która mieści się niedaleko Oriental Pearl Tower, jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych drapaczy chmur w ChRL, oraz piąta pod względem wysokości na świecie.

W Szanghaju odbywa się wystawa światowa Expo 2010 .

Lista klubów sportowych działających w Szanghaju:

  • Chinese Football Association Super League (Chińskie Stowarzyszenie Super Ligi Piłki Nożnej):
    • Shanghai Shenhua
    • Shanghai Zobon
    • Inter Shanghai
  • Chinese Football Association Jia League (Chińskie Stowarzyszenie Ligi Jia Piłki Nożnej):
    • Shanghai Jiucheng
  • Chinese Basketball Association (Chińskie Stowarzyszenie Koszykówki):
    • Shanghai Sharks

W Szanghaju ponadto znajduje się tor Formuły 1 - Shanghai International Circuit , gdzie od 2004 rozgrywany jest wyścig o Grand Prix Chin .

Polonia szanghajska liczy około 300 osób.

Przypisy

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Szanghaj":

Boris Blacher ...

1932 ...

1933 ...

1937 ...

2010 ...

2006 ...

Sun Jat-sen ...

Lhasa ...

Mandżukuo ...

1927 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Szanghaj":

Azja - zagadnienia społeczno-gospodarcze (plansza 7) miliarda osób ( 2009 rok), jest to 61% ogólnej populacji na całej Ziemi. Szanghaj ...

127. Charakterystyka państw intensywnie rozwijających się na podstawie Chin, Indii, Arabii Saudyjskiej i Brazylii (plansza 10) intensywnie rozwijających się na podstawie Chin, Indii, Arabii Saudyjskiej i Brazylii Główna ulica SzanghajuAutor: Agnieszka Bojczuk Ponadto Chiny zajmują czołowe miejsca w wielu dziedzinach gospodarki, ...

Azja - zagadnienia społeczno-gospodarcze (plansza 10) o liczbie ludności przekraczającej milion. W 10 aglomeracjach liczba ludności przekracza 10 milionów! Panorama Szanghaju – najludniejszego miasta w Azji. Największe miasta i zespoły miejskie to: ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie