Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Pekin

Pekin - (chiń. 北京, pinyin: Běijīng) – stolica Chińskiej Republiki Ludowej oraz miasto wydzielone, podlegające bezpośrednio władzom kraju. Od północy, zachodu i południa graniczy z prowincją Hebei, a od wschodu z miastem wydzielonym Tiencin.

Pekin jest drugim, po Szanghaju, miastem ChRL pod względem liczby ludności. Pełni także funkcję największego ośrodka politycznego, oświatowego i kulturalnego kraju. Krzyżują się tu ważne linie kolejowe i drogi samochodowe.

Historia

Historia miasta jest bardzo długa i sięga I tysiąclecia p.n.e., kiedy było stolicą państwa Yan. Za czasów dynastii Tang i Song miasto podupadło, aż w końcu podzieliło się na mniejsze miasteczka. Liczni poeci pisali poematy na temat upadającego miasta.

W X - XII w. było stolicą dynastii Kitanów jako Nanjing. W późniejszym czasie stało się jednym z trzech stołecznych ośrodków Dżurdżenów pod nazwą Zhongdu.

Siły zbrojne Mongołów w 1215 r. zniszczyły miasto. W 1267 r. wnuk Czyngis-chana, Kubilaj odbudował miasto, które stało się stolicą jego imperium. Nadał mu nazwę Dadu, co oznacza Duża Stolica. Kubilaj wolał umieścić swoją stolicę w Pekinie, niż w środkowej części Chin, ponieważ miasto było ośrodkiem handlowym. Kubilaj chciał także, aby jego imperium przypominało Chiny. Był to prawdziwy początek współczesnej roli miasta. Marco Polo podczas swoich podróży nazwał miasto Cambaluc (spolszczenia: Chanbałyk, Kanbałyk). Dadu była położona w dzisiejszej północnej części miasta, gdzie do dziś zachowały się fragmenty murów miejskich i wież strażniczych.

W 1403 r. cesarz z dynastii Ming, Zhu Di (który objął tron po rozpętaniu wojny domowej i zabiciu rządzącego siostrzeńca), zmienił nazwę miasta na Beijing co oznacza Północna Stolica.

Zakazane Miasto wybudowano (w latach 1406-1420). Plac Tian`anmen został zbudowany również w tym czasie. Jednak był wiele razy niszczony. Obecny kształt placu pochodzi z 1651 r.

W 1927 r., kiedy władze Republiki Chin przeniosły swą stolicę do Nankinu, miasto straciło na znaczeniu. W 1928 r. nazwę przemianowano na Beiping, aby nie oznaczała już Północna Stolica.

Podczas wojny chińsko-japońskiej miasto (od 29 lipca 1937 r.) było okupowane przez Japonię. Podczas tej okupacji miasto znów nazywało się Beijing i było stolicą marionetkowego państwa stworzonego przez Japonię. 15 sierpnia 1945 r. Japończycy opuścili miasto, a nazwa znów została zmieniona na Beiping.

Podczas chińskiej wojny domowej 31 stycznia 1949 r. komuniści wkroczyli do miasta. 1 października tego samego roku, na placu Tian`anmen, Mao Zedong ogłosił powstanie Chińskiej Republiki Ludowej. Już kilka dni wcześniej podczas obrad Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej Chin nazwa Beiping została ponownie zamieniona na Beijing.

W tym też czasie miasto zyskało większą powierzchnię - przyłączono do niego liczne okoliczne wioski i miasteczka.

Podczas kolejnej reformy ekonomicznej (za rządów Deng Xiaopinga) powierzchnia Pekinu została bardzo rozszerzona. Przedtem granice miasta kończyły się na drugiej i trzeciej obwodnicy. Wtedy poszerzono je aż do 5 obwodnicy. Wiele nowych dzielnic włączonych do miasta pozostało jednak regionami typowo rolniczymi. Oprócz dzielnic rolniczych na nowych terenach zaczęły się rozwijać dzielnice o charakterze handlowym albo przemysłowym.

W 1989r. na placu Tian`anmen miał miejsce masowy protest młodzieży przeciwko rządowi. Demonstrujący domagali się demokratyzacji życia. 4 czerwca tego samego roku wojsko krwawo stłumiło demonstracje.

Wraz z rozwojem nowoczesnej metropolii zaczęły się wielkie problemy. Duża gęstość zaludnienia, przeciążenie komunikacji, zanieczyszczenie powietrza powodują niezadowolenie wśród mieszkańców. Mimo to miasto jest celem migracji, głównie dla mieszkańców wsi z całej ChRL.

W 2008 roku w Pekinie odbyły się Letnie Igrzyska Olimpijskie.

Geografia i klimat

Ukształtowanie powierzchni

Wzgórza dominują w północnej, północno-zachodniej i zachodniej części aglomeracji. Północno-zachodnia część leży w obrębie gór Jundu; zachodnia natomiast część metropolii należy do łańcucha górskiego Xishan. W tych właśnie górach, na granicy z prowincją Hopej, znajduje się najwyższy punkt chińskiej stolicy - góra Dongling (wysokość 2303 m n.p.m.). Większymi rzekami, jakie przepływają przez Pekin, są Yongding i Chaobai, będące dopływami rzeki Haihe. W mieście kończy się także chiński Wielki Kanał (łączy stolicę z miastem Hangzhou) oraz Wielki Kanał Północny. Na rzece Chaobai zbudowano zbiornik Miyun, który jest głównym źródłem słodkiej wody dla miasta.

Podaje się następujące współrzędne Pekinu: 39°54`20” szerokości geograficznej północnej i 116°23`29” długości geograficznej wschodniej. Miasto jest jednak bardzo rozległe. Kolejne etapy rozszerzania się stolicy wyznaczają obwodnice, zwane Ring Road. Plac Tian`anmen leży na prawo od centralnej części miasta i na południe od Zakazanego Miasta. Na zachód od placu ciągnie się dzielnica Zhongnanhai, gdzie mieszkają najwyżsi przedstawiciele władz ludowych. Przez środkową część miasta, ze wschodu na zachód, biegnie ulica Chang`an.

Klimat

Klimat metropolii jest kontynentalny. Charakteryzują go wilgotne i gorące lata (powietrze monsunowe), oraz zimne, wietrzne i suche zimy (powietrze syberyjskie). Średnie temperatury stycznia wahają się od –7 do –4 °C, a lipca od 25 do 36 °C. Roczne opady wynoszą 600 mm, z czego 75% przypada na okres letni.

Mieszkańcy Pekinu cierpią z powodu dużego zanieczyszczenia powietrza, który szczególnie latem powoduje powstawanie smogu. Zanieczyszczenia te są skutkiem dużej koncentracji przemysłu i komunikacji. Plagą metropolii stał się piasek, nawiewany z pustynnych rejonów północnej i północno-zachodniej części ChRL. Ostatnio jednak poczyniono pewne postępy w celu zmniejszenia zanieczyszczenia, z powodu organizacji Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2008 r.

Demografia

W Pekinie, łącznie z regionem metropolitalnym, pod koniec 2007 roku zamieszkiwało 17,43 mln ludzi. ok. 12 mln mieszka w mieście, natomiast reszta w regionach wiejskich, otaczających miasto. 12,03 mln mieszkańców miało tak zwane hukou (stałe zameldowanie), a 5,4 miało dozwolenie na pobyt czasowy na 6 miesięcy i dłużej. Ponadto, dużo osób to wędrowni pracownicy, przebywający w mieście nielegalnie. Ludność samego miasta, bez zespołu miejskiego wynosi ok. 7,5 mln. Źródła demograficzne ONZ szacują wielkość aglomeracji pekińskiej na 12,1 mln mieszkańców (2006).

Władze lokalne przewidują wzrost populacji Pekinu do 19,5 mln w 2015 roku i 21,4 mln w 2020.

Większość ludzi zamieszkujących Pekin to Chińczycy Han. Ponadto mieszkają tu także Mandżurowie, Hui i Mongołowie. W ostatnich latach coraz miasto jest centrum imigracji Koreańczyków z Korei Południowej, przebywających jednak głównie tu z powodów biznesowych lub studiów. Zamieszkują oni takie dzielnice jak Wangjing i Wudaokou.


Inne hasła zawierające informacje o "Pekin":

Mao Zedong ...

1980 ...

1650 ...

Wrocław ...

Sun Jat-sen ...

Song Qingling ...

Port lotniczy Kijów-Boryspol Ukraine (Symferopol) Terminal B Adria Airways (Lublana) Aerofłot (Moskwa-Szeremietiewo) Aerosvit (Ałma-Ata, Astana, Ateny, Baku, Bangkok-Suvarnabhumi, Pekin-Capital, Belgrad, Bukareszt-Otopeni, Budapeszt, Kair [od 1 listopada], Kiszyniów, Kopenhaga [od 31 ...

Państwa świata według kontynentów ...

Komunistyczna Partia Kambodży ...

Mandżukuo ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Pekin":

110. Charakterystyka elementów sieci osadniczej (plansza 11) ...

032 Najazdy mongolskie w XIII w. (plansza 5) do Chin, przerywając system obronny Wielkiego Muru. Cztery lata później Mongołowie zdobyli Pekin, co było początkiem wielkich podbojów Czyngis-chana. W czasach zmagania się Turków ...

127. Charakterystyka państw intensywnie rozwijających się na podstawie Chin, Indii, Arabii Saudyjskiej i Brazylii (plansza 2) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie