W przeciwieństwie do dawnego pozytywizmu, zainicjowanego przez Comte'a w XIX w. oraz głoszonego przez Macha na progu XX wieku, tzw. „trzeci pozytywizm" był dziełem zbiorowym, grupy zarówno filozofów jak uczonych specjalistów. Skupili się wokół Schlicka i brali udział w prowadzonym przez niego seminarium w Uniwersytecie Wiedeńskim od 1923 roku.
Koło składało się z filozofów, ale też z matematyków, fizyków (Filip Frank, profesor w Pradze), socjologów (Otto Neurath), prawników (Felix Kaufmann).
