/Tautologia (wywodzi się od greckich słów ταυτος – ten sam i λογος – mowa) – wyrażenie, które jest prawdziwe na mocy swojej formy - budowy (dokładniej: które jest prawdziwe w każdej niepustej dziedzinie; zdanie zawsze prawdziwe). W logicznym znaczeniu zostało użyte po raz pierwszy przez L. Wittgensteina (Tractatus logico-philosophicus). Przykłady tautologii: Deszcz pada albo nie pada. Idę albo nie idę. Jeśli nie jestem i nauczycielem i hydraulikiem, to nie jestem nauczycielem, lub nie jestem hydraulikiem./,
jak to jaskrawo formułował Wittgenstein - Nauka albo stwierdza fakty, albo formułuje tautologie, nic innego robić nie może: to było stanowisko neopozytywizmu.
Dyscypliny formalne, czysto analityczne, nie są właściwie nauką, jeśli przez "naukę" rozumieć poznanie tego, co jest. Niemniej dla nauki mają znaczenie doniosłe. Neopozytywiści włączyli do swoich poglądów logikę nieempiryczną w jej nowej, "logistycznej" postaci. Stanowiło to odrębność ich empiryzmu, który nazywali też logistycznym.
Od tej wiedzy pozbawionej empiryczności oczekiwali za to formalnej doskonałości, sformalizowania, zaksjomatyzowania, zespolenia w jednolity system.
