Fennoskandia

Fennoskandia, tarcza bałtycka, tarcza fennoskandzka - tarcza kontynentalna o wielkich rozmiarach, na północy kontynentu europejskiego , obejmująca tereny południowej Norwegii , Szwecji , Finlandii i Półwyspu Kolskiego ( Rosja ).

Stanowi północno-zachodni fragment prekambryjskiej platformy wschodnioeuropejskiej , zbudowany z metamorficznych i magmowych skał archaiku i proterozoiku , o wieku określonym metodami izotopowymi na ok. 3,8 mld lat, powstały na skutek silnego sfałdowania skał podczas prastarych orogenez (m.in. orogenezy białomorskiej i karelskiej) oraz jednoczesnej działalności procesów magmatyzmu i metamorfizmu . Trwające od tego czasu nieustanne ruchy wznoszące silnie wydźwignęły obszar bałtyckiej tarczy, w wyniku czego jest on prawie zupełnie pozbawiony pokrywy późniejszych osadów. Wyjątek stanowią wulkaniczne skały przełomu proterozoiku i paleozoiku , a także polodowcowe osady plejstocenu .

Odsłonięcia najstarszych skał ukazują się na powierzchni na Półwyspie Kolskim. Prekambryjskie skały tarczy bałtyckiej zawierają złoża wielu rud metali , m.in. żelaza , miedzi , cynku , ołowiu , wanadu , niklu oraz złoża apatytów .

W plejstocenie bałtycka tarcza stanowiła centrum zlodowaceń Europy.