Latrun ( hebr. לטרון) – strategiczne wzgórze położone w Dolinie Ayalon w Szefeli w środkowej części Izraela . Znajduje się ono przy głównej drodze w odległości 15 km na zachód od Jerozolimy i 14 km na południowy wschód od Ramli . W bezpośrednim sąsiedztwie Latrun znajdują się kibuce Nahshon i Sha'alvim , moszaw Kfar Bin Nun oraz wioska Neve Szalom .

Istnieją dwie teorie o pochodzeniu nazwy tego miejsca. Pierwsza jest związana z budową zamku Krzyżowców Le toron des chevaliers^[1] ( pol. Zamek rycerzy). Druga teoria głosi, że nazwa Castellum boni Latronis ( pol. Twierdza dobrego złodzieja/łotra) została nadana przez chrześcijańskich pielgrzymów i była związana ze złoczyńcą ("dobrym łotrem"), który został ukrzyżowany razem z Jezusem Chrystusem ( Ewangelia Łukasza 23:40-43)^[1].

Spis treści 1 Historia 2 Nauka 3 Turystyka 4 Komunikacja 5 Przypisy 6 Linki zewnętrzne

Historia

Wzgórze Latrun jest niezwykle ważnym strategicznie punktem, który odgrywał ważną rolę na przestrzeni historii. Tędy biegła ważna droga od wybrzeża Morza Śródziemnego do Jerozolimy. W czasach starożytnych doszło w tej okolicy do bitwy, w której Jozue pokonał Amorytów ^[2]. Król Dawid pokonał tutaj Filistynów . Podczas powstania Machabeuszów Juda Machabeusz rozłożył tutaj swój obóz, oczekując na wojska Greków . Wykorzystując czynnik zaskoczenia pokonał on Greków w bitwie, otwierając drogę do utworzenia państwa Machabeuszy ^[1].

O tę drogę walczyli Krzyżowcy z Arabami, usiłując otworzyć przejście przez góry do Jerozolimy. W 1187 roku Templariusze wybudowali tutaj zamek obronny, z którego ocalała jedna wieża. Jednak pomimo waleczności Krzyżowców ziemie te weszły pod panowanie Islamu . Pod koniec panowania osmańskiego , w 1890 roku francuscy mnisi trapiści wybudowali na wzgórzu monaster , przy którym powstała słynna winnica . Podczas I wojny światowej mnisi zostali zmuszeni przez Turków do opuszczenia klasztoru, który zajęło wojsko. Do zniszczonych zabudowań klasztornych mnisi wrócili dopiero w 1927 .

W latach 1941 - 42 Brytyjczycy wybudowali na wzgórzu ufortyfikowany posterunek policji nazwany Tegart Fort, który sprawował kontrolę nad tym strategicznym punktem. Po wycofaniu się brytyjskiego wojska, władze Mandatu Palestyny przekazały 14 maja 1948 tę bazę jordańskiemu Legionowi Arabskiemu. Wzgórze to stało się miejscem ciężkich walk podczas Wojny o Niepodległość w 1948 . Arabowie wykorzystując fort, ostrzeliwali żydowskie samochody usiłujące drogą przejechać do Jerozolimy. Natomiast izraelskie oddziały wielokrotnie usiłowały zdobyć wzgórze i otworzyć zablokowaną drogę i dostarczyć zaopatrzenie dla odciętych w tym mieście Żydów.

Pierwszą próbę zdobycia Latrum podjęto już 15 maja . Podczas tej "Operacji Ben Num" dwie żydowskie brygady Hagany (około 2 tys. ludzi) podjęły rozpaczliwą próbę przebicia się z wybrzeża do Jerozolimy. Dysponowali oni zaledwie dwoma lekkimi działami, 10 moździerzami i 12 samochodami opancerzonymi^[3]. Natomiast w forcie Latrun ufortyfikowało się 2,3 tys. jordańskich żołnierzy wzmocnionych około 800 arabskimi ochotnikami, którzy dysponowali 26 działami, 16 moździerzami i 35 opancerzonymi samochodami^[3]. Podczas nocnych walk na polu bitwy zapanowało zamieszanie i żydowskie natarcie utknęło. W bitwie zginęło 74 żydowskich żołnierzy, a 140 zostało rannych^[4].

30 maja 1948 siły żydowskiej Hagany przeprowadziły "Operację Ben Num B". Podczas walk izraelskie siły pancerne wjechały na pole minowe i poniosły dotkliwe straty, uniemożliwiając tym samym przeprowadzenie skutecznego szturmu na fort Latrun. W walkach zginęło 139 żydowskich żołnierzy^[4]. Następnie w dniach 15 - 16 lipca przeprowadzono kolejny szturm na Latrun, a 18 lipca w ataku wykorzystano pojazdy opancerzone i dwa czołgi Cromwell . Jednak wszystkie ataki zostały krwawo odparte. Sporadyczne starcia w tym rejonie trwały jeszcze do 20 lipca ^[5]. 12 sierpnia Jordańczycy zburzyli stację pomp wody w Latrun (i to pomimo faktu, że obiekt był pod kontrolą międzynarodowych sił UNTSO ). Zniszczenie pomp pozbawiło Jerozolimę dostaw wody. W tej sytuacji Izraelczycy pośpiesznie zbudowali nowy rurociąg. Gdy w 1949 wynegocjowano warunki zawieszenia broni, Latrun pozostało w rękach jordańskich, a okoliczny pas ziemi nie mógł być przez nikogo zamieszkany. Z tego powodu ewakuowano wszystkich arabskich mieszkańców okolicznych wiosek.

Po 1949 dochodziło do licznych przypadków ostrzelania żydowskich samochodów przejeżdżających drogą przy forcie Latrun. Dlatego Izraelczycy zdecydowali się na budowę nowej drogi, która ominęła ten zapalny rejon. Dopiero podczas Wojny sześciodniowej w 1967 Izraelczykom udało się opanować Latrun.

Nauka

W Latrun umiejscowiono siedzibę Międzynarodowego Ośrodka Badań nad Migracją Ptaków, który działa we współpracy z Izraelskim Stowarzyszeniem Ochrony Przyrody i Uniwersytetem Tel Awiwu . Prowadzi się tutaj różnorodne badania ptaków, między innymi przy pomocy radaru obserwuje się migrację ptaków, którym przymocowano wcześniej specjalne nadajniki. Tutejszy radar ma zasięg do 50 km^[6].

Turystyka

Największymi atrakcjami turystycznymi Latrun są Muzeum Yad la-Shiryon , Park Mini Izrael oraz klasztor Trapistów.

Budowę Muzeum Yad la-Shiryon rozpoczęto 14 grudnia 1982 i jest to obecnie muzeum korpusu pancernego Sił Obronnych Izraela . Zgromadzono tutaj około 110 czołgów i pojazdów opancerzonych wszystkich typów i rodzajów używanych przez izraelską armię, w tym Merkava i T-72 ^[7]. W parku Mini Izrael zgromadzono liczne modele obiektów zabytkowych Izraela w zmniejszonej skali. Klasztor trapistów natomiast słynie ze wspaniałych winnic.

Komunikacja

Na wschód od Latrun znajduje się węzeł drogowy autostrady nr 1

( Tel Awiw - Jerozolima ) z drogą ekspresową nr 3 ( Aszkelon - Modi'in-Maccabim-Re'ut ). Natomiast na zachód od Latrun przebiega droga nr 424 , którą jadąc na północny zachód dojedzie się do Parku Mini Izrael.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zdjęcie satelitarne Latrun w Google Maps