Przejrzyste światło (
ang.
: Clear Light,
tyb.
: Ösel), inna nazwa "czyste światło" - termin stosowany w teorii
buddyzmu tybetańskiego
związany z
Wadżrajaną
. Termin Przejrzyste Światło jest
synonimem
pojęcia
Natura Buddy
stosowanego powszechnie w
Mahajanie
i jest potocznie rozumiany jako natura umysłu. Jednak nie jest to ścisłe rozumienie, gdyż należałoby wtedy zrównać "naturę umysłu" z "naturą buddy", co przez to oznaczałoby, że umysł jest buddą i nawiązywało do nauk filozofii
Czittamatra
, która jest krytykowana przez
Madhjamakę
.
Przede wszystkim "Przejrzyste Światło" jest pojęciem stosowanym na użytek praktyk
tantr
,
Mahamudry
i
Dzogczen
i bierze swoje źródło z takich
Tantry Jogi Najwyższej
jak
Guhjasamadża
i
Kalaczakra
. Pojęcie to tutaj związane jest z oświeconą pierwotną mądrością, stanem
Dharmakaji
. Jest to czysta obecność poza konceptualnymi aktywnościami, wrodzona każdej czującej istocie, która kontynuowana jest nieprzerwanie nawet po śmierci poprzez kolejne odrodzenia, a gdy osiągnie się stan buddy jest tego podstawą. Tantry opisują że jest to przejrzysta i świetlista natura, która sama w sobie jest wielką błogością i mądrością
Siunjata
. Natury tej nie mogą ogarnąć mroki
Niewiedzy
oraz ma zdolności poznawania. Według nauk Mahamudry jest to "Zwykły Umysł" (
angielski
: Ordinary Mind). Według nauk Dzogczen jest to "
Rigpa
", Czysta Obecność. Natomiast według nauk tantr Jogi Najwyższej Przejrzyste Światło jest stanem przebywania, gdy osiągnie się rozpuszczenie wszystkich bardzo subtelnych wiatrów (
sanskryt
: prana) w fazie
Dzogrim
. Nauki filozofii
Szentong
określają ten termin jako nie świadomość, ale mądrość, w odróżnieniu od
Czittamatry
, która mówi o świadomości, umyśle wolnym od dualizmu doświadczania i doświadczającego. Stan Przejrzystego Światła "świta" na krótko również w czasie procesu umierania, dając każdemu niezwykłą możliwość osiągnięcia wyzwolenia. Jednak w pełni można go rozpoznać tylko jeżeli zrealizowało się w ciągu życia praktykę związaną z powyżej wspomnianymi
tantrami
,
Mahamudrą
lub
Dzogczen
. Nauki te opisują, że aby osiągnąć oświecenie należy połączyć naturalną wrodzoną każdemu obecność Przejrzystego Światła, które nazywają "Matką", ze stanem Przejrzystego Światła zwanego "Dzieckiem", pochodzącym ze zrealizowania praktyki tantr lub Dzogczen na temat natury rzeczywistości
Siunjata
. Wówczas spotkanie "Matki" z "Dzieckiem" jest całkowitym rozpoznaniem i zrealizowaniem.
Stan Przejrzystego Światła można również rozumieć jako naturę szczęścia, niewyczerpane źródło oświecenia i
Bodhiczitty
dla pożytku wszystkich czujących istot, nieuwarunkowaną błogość, niezależną od osiągania czy wysiłków, a wrodzoną każdemu bez względu na to ile emocjonalnych, konceptualnych lub nawykowych zaburzeń ją zakrywa. Jest wtedy jak "przejrzyste jesienne niebo", którego nie mogą dotknąć zakrywające chmury, gdyż nie są one jego istotą.
Bibliografia
- Sogjal Rinpocze, Tybetańska księga życia i umierania, Wydawnictwo EM, Warszawa 1997
Zobacz też
