Czerwień Allura AC
Ogólne informacje
Nomenklatura systematyczna ( IUPAC ):
6-hydroksy-5-((2-metoksy-5-metylo-4-sulfofenylo)-azo)-2-naftalen-sulfonat disodowy
Inne nazwy	E129, czerwień FD&C 40, dwusodowa sól kwasu 2-naftalenosulfonowego
Wzór sumaryczny	C18H14N2Na2O8S2
SMILES	CC1=CC(=C(C=C1S(=O)(=O)[O-])OC)N/N=C\2/C3=C(C=CC2=O)C=C(C=C3)S(=O)(=O)[O-].[Na+].[Na+]
Masa molowa	496,42 g / mol
Wygląd	ciemnoczowoczerwony proszek (czasem pomarańczowoczerwony)
Identyfikacja
Numer CAS	25956-17-6
PubChem	6093299[1]
Właściwości Gęstość i stan skupienia 2,59 g/cm3 ; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie rozpuszczalna Temperatura topnienia >300 °C ([2])
Niebezpieczeństwa
Zagrożenia[2]
Brak piktogramu
Zwroty ryzyka	brak zwrotów R
Zwroty bezpieczeństwa	brak zwrotów S
Numer RTECS	QK2260000[2]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25 °C, 1000 hPa)

Czerwień Allura AC ( E129 ) — organiczny związek chemiczny , ciemny, pomarańczowoczerwony, spożywczy , smołowy barwnik azowy . Używana zwykle jako sól sodu , ale również wapnia , bądź potasu . Jej absorbancja w wodnym roztworze wynosi około 504  nm .

Czerwień Allura w napoju truskawkowym

Czerwień Allura w słodyczach

Zastosowanie

Pierwotnie wprowadzona w USA jako substancja zastępująca amarant .

Dziś w przemyśle spożywczym jest używana do produkcji napojów ( gazowanych i niegazowanych) wyrobów cukierniczych (głównie ciast biszkoptowych ) i galaretek w proszku, a także płatków zbożowych , kasz i herbatników czekoladowych . Znajduje także zastosowanie w przemyśle kosmetycznym (np. szminki ) oraz farmaceutycznym ^[3].

Działanie niepożądane

Może wywoływać typowe dla barwników azowych działania niepożądane , ponadto ma szkodliwy wpływ na płodność u zwierząt ^[3]. Podejrzewa się, że powoduje pseudo-alergie skóry lub dróg oddechowych, zwłaszcza w przypadku nietolerancji na aspirynę lub kwas benzoesowy ^[4].

Czerwień Allura AC jest kancerogenna ^[3].

Regulacje prawne

Pomimo że Unia Europejska dopuszcza jej użycie jako barwnika spożywczego , w Danii , Belgii , Szwajcarii , Francji i Szwecji jej stosowanie jest zakazane^[5]. W Norwegii obowiązywał zakaz stosowania w latach 1978 – 2001 , kiedy była legalnie używany tylko w wyrobach alkoholowych i niektórych produktach rybnych^[6].

Przypisy