Absorpcja – w optyce proces pochłaniania energii fali elektromagnetycznej przez substancję . Natężenie światła wiązki przechodzącej przez substancję ulega zmniejszeniu nie tylko w wyniku absorpcji, lecz również na skutek rozpraszania światła . O ile jednak promieniowanie rozproszone opuszcza ciało, to część zaabsorbowana zanika powodując wzrost energii wewnętrznej tego ciała.

Mechanizm absorpcji

W procesie absorpcji światło zachowuje się jak strumień cząstek elementarnych i może być pochłaniane tylko w określonych porcjach, których wielkość zależy od częstotliwości światła ν

gdzie h – stała Plancka .

Kwant światła, czyli foton niosący tę określoną porcję energii może oddziaływać z elektronem walencyjnym w atomie substancji ośrodka. Jeżeli energia fotonu równa jest różnicy energii pomiędzy dowolnym stanem wzbudzonym elektronu a stanem podstawowym , wówczas foton zostanie pochłonięty (następuje absorpcja fotonu). Gdy energia fotonu jest inna, wówczas albo przechodzi on przez substancję bez przeszkód, albo jest rozpraszany. Na skutek absorpcji fotonu atom przechodzi w stan wzbudzenia o wyższej energii. Wzbudzone atomy powracają do stanu podstawowego emitując foton o takiej samej lub mniejszej energii. Zmniejszenie energii emitowanego fotonu w porównaniu z energią fotonu absorbowanego nosi nazwę luminescencji . Układ poziomów energetycznych elektronów w atomach, czas życia stanów wzbudzonych i sam proces absorpcji wynika z praw mechaniki kwantowej .

Absorpcja w gazach atomowych

W zimnych gazach atomowych poziomy energetyczne charakteryzujące stany wzbudzenia leżą stosunkowo daleko od siebie. Dlatego substancje te mogą absorbować tylko niektóre fotony o ściśle określonych energiach (i częstotliwościach). Jeżeli widmo światła padającego jest widmem ciągłym, powoduje to powstawanie w tym widmie ciemnych linii. Po raz pierwszy zjawisko absorpcji zostało zaobserwowane w widmie słonecznym przez Fraunhofera ^[1] a jego prawidłową interpretację podał Bunsen i Kirchhoff ^[2].

Możliwa jest również absorpcja przez wzbudzony atom ( absorpcja ze stanów wzbudzonych ).

Absorpcja w gazach cząsteczkowych

W przypadku cząsteczek układ poziomów energetycznych elektronów jest dużo bardziej złożony, ponieważ oprócz poziomów związanych z konfiguracją elektronów dochodzą jeszcze poziomy oscylacyjne – związane z drganiami atomów wewnątrz cząsteczki i poziomy rotacyjne – związane z obrotami całej cząsteczki. Poziomy energetyczne leżą tak blisko siebie, że zlewają się w całe pasma o różnej szerokości.

Wykorzystanie zjawiska absorpcji

W wyniku absorpcji światła przechodzącego przez substancje (np. gaz ) z widma światła padającego zostają usunięte fotony o określonej częstotliwości. Na tej podstawie można stwierdzić, przez jakie substancje przechodziło światło. Zjawisko to wykorzystuje się do badania składu chemicznego mieszanin związków chemicznych , gazów otaczających gwiazdy , obłoków gazowych we Wszechświecie . Zajmuje się tym spektroskopia absorpcyjna.

Wielkości charakteryzujące absorpcję światła

Ilościową miarą wielkości absorpcji są transmitancja i absorbancja promieniowania .

Zdolność absorpcyjna

Ułamek światła pochłoniętego.

Absorbancja

Wielkość absorpcji światła można obliczyć na podstawie prawa Bouguera . Zgodnie z tym prawem natężenie światła zmienia się wykładniczo wraz z grubością substancji. Aby ułatwić obliczanie wielkości absorpcji, wprowadzono w miejsce natężenia wielkość addytywną – absorbancję zwaną również gęstością optyczną. Oznacza się ją symbolem ABS lub A.

Absorbancja jest miarą absorpcji promieniowania i wyraża się wzorem

gdzie

I_o – natężenie światła padającego,

I – natężenie światła po przejściu przez absorbujący ośrodek.

Absorbancję naturalną wyrażoną wzorem

nazywa się również ekstynkcją promieniowania elektromagnetycznego.

Transmitancja

Transmitancja wskazuje, jaka część promieniowania padającego została przepuszczona przez substancję. Wyraża się ona wzorem

Można ją również wyrażać w procentach

Absorbancja powiązana jest z transmitancją wzorem

Przypisy