Wniebowstąpienie Pańskie – wstąpienie do nieba
zmartwychwstałego
Jezusa Chrystusa
. Jako święto chrześcijańskie obchodzone corocznie w 40. dzień po
Zmartwychwstaniu Pańskim
. W Polsce w kościele rzymskokatolickim uroczystość ta - zgodnie z dekretem watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów - od 2004 r. obchodzona jest w VII Niedzielę Wielkanocną.
Wniebowstąpienie jest ukoronowaniem i zakończeniem życia ziemskiego
Jezusa
oraz Jego triumfem. W dziesięć dni po Wniebowstąpieniu chrześcijanie świętują
Zesłanie Ducha Świętego
.
Jezus przez 40 dni po swoim zmartwychwstaniu przebywał wśród uczniów. Po upływie tego czasu
Apostołowie
udali się razem na
Górę Oliwną
(tego miejsca nie podają ewangelie, tylko
tradycja
). W obecności uczniów Jezus uniósł się w górę i zniknął.
Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa opisują:
Ewangelia Marka
16:19[1],
Ewangelia Łukasza
24:50-51[2]oraz
Dzieje Apostolskie
1:9-11[3].
Kościół katolicki
dla upamiętnienia wniebowstąpienia Jezusa ustanowił święto Wniebowstąpienia Pańskiego, obchodzone 40 dni po święcie
Wielkanocy
.
Schizma
z
Kościołem Prawosławnym
oraz zmiany w kalendarzu spowodowały, że data obchodzenia tego święta jest różna dla tych dwóch wyznań. Daty różnią się w zależności od konkretnego kraju i roku. W szczególności dekretem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z dnia
4 marca
2003
r. katolicy w Polsce od roku
2004
obchodzą święto Wniebowstąpienia w VII
Niedzielę
Wielkanocną, czyli 6 tygodni po Wielkanocy.
Używana na zachodzie
łacińska
nazwa ascensio kładzie nacisk na to, że wniebowstąpienie Jezusa dokonało się własną mocą.
Święty Augustyn
podkreśla ten fakt stwierdzając, że "Nikt nie wstąpił do nieba poza Tym, który z nieba zstąpił, Synem Człowieczym, który jest w niebie" (Sermo de Ascensione Domini),
prawosławni
używają biblijnej,
greckiej
formy analepsis (wzięcie do góry,
ros.
Вознесение).
Ostatnio Wniebowstąpienie przenoszone jest przez krajowe
konferencje Episkopatów
na niedzielę po tradycyjnym czwartku Wniebowstąpienia. W Polsce decyzję taką podjęła Kongregacja do Spraw Kultu Bożego i Dyscyplin Sakramentów
4 marca
2003
roku (udzielamy pozwolenia, aby obchodzenie Uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego było przypisane do następującej po nim siódmej niedzieli Wielkanocy)[4]. Pierwszy raz święto w nowym terminie obchodzono w
2004
roku.
Kościół Starokatolicki Mariawitów
uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego obchodzi zawsze w czwartek 40 dni po Zmartwychwstaniu.
W Święto Wniebowstąpienia Pańskiego (obchodzone w czwartek) członkom:
Kościoła Ewangelicko-Reformowanego
i
Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego
(od
1994
),
Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego
i
Kościoła Chrześcijan Baptystów
(od
1995
) oraz
Kościoła Zielonoświątkowego
(od
1997
) mają prawo do zwolnienia od pracy lub nauki.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga przekład
Biblii Tysiąclecia
- ↑ Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. przekład
Biblii Tysiąclecia
- ↑ Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».przekład
Biblii Tysiąclecia
- ↑
Dekret dotyczący świąt zniesionych w Polsce
Bibliografia