Wilhelm I Długi Miecz,
fr.
Guillaume Longue Épée (ur. ok. 905, zm.
17 grudnia
942
) – książę
Normandii
w latach
927
-
942
, syn
Rolfa
, pierwszego normańskiego władcy tej ziemi, i jego żony, chrześcijanki Poppy, córki
hrabiego
Berengara II z Neustrii.
Niewiele wiadomo o jego dzieciństwie i latach przed objęciem władzy w Normandii. Jego ojciec był poganinem, ale syna chciał wychować na
chrześcijanina
. W tym celu oddał go na wychowanie do rycerza Bothy, żarliwego chrześcijanina. Władzę w Normandii objął po abdykacji swojego ojca w
927
lub
928
roku.
O jego rządach niewiele wiadomo. Prawdopodobnie musiał zaraz po objęciu tronu stawić czoła buntowi swoich normańskich poddanych, uważających, że ich władca zbytnio upodobnił się do
Franków
. Następne lata są niejasne (wiadomo, że wmieszał się ok.
930
r. w wewnętrzne rozgrywki w
Bretanii
i przyłączył do swojego władztwa
półwysep Cotentin
, co zostało potwierdzone przez króla
Rudolfa Burgundzkiego
w
933
r.) i dopiero w
939
r. wiemy, że Wilhelm popadł w konflikt z
hrabią Flandrii
Arnulfem
, który został następnie powiązany z innymi, licznymi konfliktami targającymi królestwem zachodniofrankijskim za czasów
Ludwika Zamorskiego
. Kontynuując politykę swego ojca, Wilhelm był sojusznikiem króla Ludwika i dynastii
Karolingów
.
Wilhelm zginął w
942
r. zabity przez ludzi hrabiego Arnulfa, kiedy przybył na spotkanie z hrabią, by zaprowadzić między nimi pokój. Spotkanie miało się odbyć prawdopodobnie w
Picquigny
. Mordercą był członek świty Wilhelma, Baldwin, młodszy syn hrabiego Cambrai. Został pochowany w katedrze w
Rouen
.
W polityce wewnętrznej kontynuował twarde rządy ojca, utrzymując porządek w swoich włościach. Jego panowanie to również okres silnej asymilacji językowej i kulturowej normańskich osadników z miejscową ludnością.
Ok.
930
r. pojął za żonę wg "prawa duńskiego" Sprotę z Bretanii i miał z nią syna
Ryszarda
, swojego następcę. Jego drugą żoną była Luitgarda z Vermandois (ok.
925
-
14 listopada
po
977
), córka hrabiego Herberta II i Adeli, córki
Roberta I
,
króla zachodniofrankijskiego
. Miał z nią córkę, Hildegardę. Wilhelm miał również kochankę, niejaką Eperlenc, córkę hrabiego Raoula d'Ivry.