Florian Ziemiałkowski (ur. w
1817
, zm. w
1900
), polski prawnik, działacz niepodległościowy, polityk, pierwszy prezydent
Lwowa
po uzyskaniu autonomii przez
Galicję
.
Pochodził z biednej rodziny (jego ojciec był kucharzem). Ukończył gimnazjum w
Tarnopolu
, po czym podjął studia na wydziale prawa
Uniwersytetu Lwowskiego
. W latach 30. i 40.
XIX w.
brał udział w organizacjach spiskowych. Podczas
Wiosny Ludów
był wraz z
Franciszkiem Smolką
współautorem
petycji
do cesarza o przywrócenie swobód narodowych w Galicji (żądano w niej m.in. usunięcia cenzury, swobody słowa, zrównania wszystkich stanów i wyznań, uwolnienia więźniów politycznych, zniesienia
pańszczyzny
, wprowadzenia do szkół i urzędów języka polskiego, utworzenia Gwardii Narodowej). Za działalność patriotyczną był skazany (na karę śmierci) i dwukrotnie uwięziony - pierwszy raz w latach 1844-1845, drugi - po
powstaniu styczniowym
.
W latach
1861
-
1863
i
1865
-
1867
był posłem do
Sejmu Krajowego
, w latach 1867-
1869
i
1873
-
1888
do wiedeńskiej Rady Państwa, został wybrany pierwszym prezydentem
Lwowa
(1871-1873), a w latach 1873-1888 piastował stanowisko ministra dla Galicji w rządzie austriackim.
W swoim działaniu unikał ryzyka, wykorzystywał środki konstytucyjne, był zwolennikiem ograniczonej autonomii i kompromisu z zaborcą. Taka postawa była przyczyną uchwalenia wobec niego votum nieufności przez Sejm Krajowy (1888). W efekcie tego Ziemiałkowski zrzekł się mandatu do parlamentu austriackiego. Ostatnie 25 lat życia spędził w
Wiedniu
.
Bibliografia
-
Zbigniew Fras
- Florian Ziemiałkowski (1837-1900). Biografia polityczna, Wrocław 1991, Ossolineum