Partia Narodowa (
malt.
Partit Nazzjonalista, PN) –
maltańska
prawicowa, chadecka i konserwatywna
partia polityczna
, jedno z dwóch największych ugrupowań w kraju.
Partię założył w 1880 Fortunato Mizzi, grupa ta była określana jako "Antyreformiści" z uwagi na aktywny sprzeciw wobec polityki
brytyjskich
zarządców Malty. W 1926 doszło do połączenia tej formacji i Unione Politica Maltese w jednolitą Partię Narodową[2]. Narodowcy od początku popierali ideę uzyskania przez Maltę niepodległości, co nastąpiło w 1964 z inicjatywy tworzonego przez tę partię rządu.
Partia Narodowa po
II wojnie światowej
stała się drugą siła polityczną w kraju. Od wyborów do Izby Reprezentantów z 1952 uzyskuje poparcie powyżej 40% głosów. Narodowcy wygrywali wybory krajowe w 1962 i 1966, następnie w 1981, 1987 i 1992. Po porażce w 1996 powrócili do władzy już dwa lata później, zwyciężając w kolejnych głosowaniach w 2003 i 2008[3][4].
Partia Narodowa opowiadała się za integracją europejską. Negocjacje z
Unią Europejską
z sukcesem przeprowadził wieloletni lider PN i premier Malty,
Eddie Fenech Adami
. W wyborach do
Parlamentu Europejskiego
w 2004 i 2009 narodowcy zajmowali drugie miejsce, przegrywając z
laburzystami
, wprowadzając po dwóch posłów. W obu tych wyborach mandaty uzyskiwali
Simon Busuttil
i
David Casa
, zasiadający w grupie
Europejskiej Partii Ludowej
.
Liderzy
Edward Fenech Adami, były premier i prezydent Malty, wieloletni przywódca Partii Narodowej
- 1880–1905: Fortunato Mizzi
- 1926–1942: Ugo Pasquale Mifsud (premier 1924–27 i 1932–1933) oraz Enrico Mizzi
- 1942–1944: Giorgio Borg Olivier (p.o.)
- 1944–1950: Enrico Mizzi (premier 1950)
- 1950–1977: Giorgio Borg Olivier (premier 1950–1955 i 1962–1971)
- 1977–2004:
Eddie Fenech Adami
(premier 1987–1996 i 1998–2004)
- od 2004:
Lawrence Gonzi
(premier od 2004)
Przypisy