Jan XXII, (właściwie Jacques d'Euse, De Osa lub Duéze), (ur. w
Cahors
we
Francji
, zm.
4 grudnia
1334 w
Awinionie
) –
papież
od
7 sierpnia
1316 do
4 grudnia
1334
.
Był synem szewca. Studiował prawo i teologię w Cahors i
Montpellier
, był
proboszczem
kościoła św. Andrzeja w Cahors. w
1289
wyjechał do
Neapolu
. Był wychowawcą i doradcą króla Neapolu
Karola Roberta
; z poręki króla został biskupem
Fréjus
, a następnie Awinionu. Brał żywy udział w pracach
soboru w Vienne
w
1311
, zwłaszcza w procesie wytoczonym
templariuszom
.
Po śmierci
papieża Klemensa V
nastąpił dwuletni wakat na tronie papieskim. Kilka grup kardynałów, skłóconych ze sobą i reprezentujących interesy różnych panujących, nie mogło uzgodnić osoby nowego papieża. Ostatecznie po interwencji króla Francji
Filipa V
wybór
konklawe
w
Lyon
w 1316 r. padł na biskupa d'Euse, liczącego już ponad 70 lat. Liczono na krótki
pontyfikat
, w rzeczywistości elekt, który przyjął imię Jana XXII, rządził Kościołem 18 lat i był jednym z energiczniejszych papieży swoich czasów. Sugeruje się, że zdobył tron podstępem. Kazał swojemu słudze roznieść wieść o tym że, do końca jego żywota zostało kilka dni. Kardynałowie wybrali go, myśląc, że szybko umrze. Chcieli jak najszybciej wyjść, gdyż na rozkaz
Filipa de Poitiers
zabarykadowano drzwi grożąc iż, jeżeli nie wybiorą papieża jak najszybciej, stopniowo ograniczana będzie dostawa żywności. Przez wieki powtarzano pogłoskę, iż uważał, że
piekło
nie istnieje czego musiał wyrzec się tuż przed samą śmiercią ponieważ nie otrzymałby ostatniego namaszczenia.[] W rzeczywistości podawał własną interpretację spraw ostatecznych, tego co dzieje się z duszami po śmierci i kiedy dusze "oglądać będą Boga twarzą w twarz". Przez swych oponentów zmuszony do publicznego oświadczenia, iż wypowiadał swoje poglądy jako osoba prywatna. Zapoczątkowana przez niego dyskusja na temat losów duszy ludzkiej doprowadziła jego następcę Benedykta XII do oficjalnego zdefiniowania problemu i aktualna jest po dzień dzisiejszy.