Peluzjum (gr. Peloúsion [Πηλούσιον]; rzym. Pelusium; arab . Al-Fara, biblijne miasto Sin, aram . Seyân) - starożytny port przeładunkowy i miasto graniczne starożytnego Egiptu , położone w północno-wschodniej Delcie Nilu . Miasto to było warownią egipską, broniącą państwo przed inwazją od strony Wschodu (m.in. Syrii i Arabii . Stolica nomu 14. Dolnego Egiptu jako Peromi.

W maju 525 p.n.e. odbyła się bitwa pod Peluzjum , w której król perski Kambyzes II pokonał siły faraona egipskiego Psametycha III i zdobył Egipt. W 333 p.n.e. stoczył tu bitwę Aleksander III Wielki , w 169 p.n.e. Antioch IV , a w 30 p.n.e. Oktawian . W 640 roku Peluzjum zdobył Amr Ibn al-As . Na początku marca 1118 na czele niewielkiego oddziału (216 konnych i 400 piechurów) Baldwin I z Boulogne wyruszył z Hebronu i przez półwysep Synaj dotarł do Peluzjum, którego załoga na wieść o jego nadejściu uciekła z miasta. Asyryjski król Asurbanipal wspomina o niej w swych rocznikach.

W Peluzjum urodzili się Klaudiusz Ptolemeusz , Izydor z Peluzjum.

Peluzjum utożsamiane jest również z biblijnym miastem Sin , twierdzą Egiptu ( wulg . Peluzjum), na które - jak donosi Ez 30 rozdział - miał spaść miecz babilońskiego króla Nabuchodonozora .

Lokalizacja

Utożsamiane ze stanowiskiem archeologicznym Tell el-Farama - otoczonym piaskiem i moczarami - w północno-wschodniej części półwyspu Synaj w muhafazie Synaj Północny , ok. 3 km na północny wschód od miejscowości Baloza , na północ od drogi nr 30, ok. 7 km od wybrzeża Morza Śródziemnego i ok. 32 km na południowy wschód od Port Said w Egipcie . Badania prowadzi polsko-egipska misja archeologiczna.