Regulacja allosteryczna może polegać na indukcji
lub inhibicji, co skutkuje odpowiednim działaniem induktora lub
inhibitora allosterycznego. Takie oddziaływania bardzo często
zachodzą w komórkach. Hamowanie allosteryczne najczęściej zachodzi w długich szlakach metabolicznych. Jednocześnie wykorzystywane są mechanizmy sprężeń zwrotnych ujemnych, np. przebiegająca w sześciu reakcjach synteza
izoleucyny z treoniny – aminokwas. Pierwsza reakcja jest katalizowana przez
dehydratazę treoninową (enzym), przy czym izoleucyna –
produkt końcowy szlaku – jest dla katalizatora inhibitorem allosterycznym. Dzięki temu komórka
jest chroniona przed nadwyżką izoleucyny, która sama blokuje swoją syntezę. Do hamowania dochodzi
już na etapie pierwszej reakcji. Jeśli spadnie stężenie izoleucyny, to szlak zostanie odblokowany.
Synteza ta dowodzi, że kompleks enzym-ihibitor allosteryczny jest nietrwały i rozpada się.
