Tasiemiec bąblowcowy
Cysty Echinococcus granulosus u owcy
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	płazińce
Gromada	tasiemce
Rząd	Cyclophyllidea
Rodzina	Taeniidae
Rodzaj	Echinococcus
Gatunek	tasiemiec bąblowcowy
Nazwa systematyczna
Echinococcus granulosus
(Batsch, 1786)

Cykl życia Echinococcus granulosus

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bąblowcowy (Echinococcus granulosus), także bąblowiec – gatunek tasiemca, groźny pasożyt , w postaci dojrzałej bytujący w jelicie cienkim psowatych , przypadkowo występujący u człowieka, który jest wtedy żywicielem pośrednim .

Morfologia i cykl życiowy

Dojrzały tasiemiec pasożytuje w jelicie cienkim psowatych: psa , wilka , szakala , lisa , rzadziej u innych mięsożernych ssaków (np. kota). Postaci dojrzałe tasiemców są małe, mają od 2,5 do 6 mm długości. Posiadają kulisty skoleks z podwójnym wieńcem 30-36 haczyków. Na strobilę składają sie tylko trzy proglotydy : jałowy, hermafrodytyczny i najdłuższy maciczny. Oderwane proglotydy wydostają się samodzielnie przez odbyt na powierzchnię skóry żywiciela ostatecznego . Jaja znajdujące się w sierści zwierzęcia stanowią źródło inwazji dla żywiciela pośredniego, także dla ludzi. W żołądku lub jelicie żywiciela pośredniego z jaja wydostaje się onkosfera , która czynnie przedostaje się do krążenia i z prądem krwi dostają się do narządów wewnętrznych, głównie drogą żyły wrotnej do wątroby , ale także do płuc, mięśni, kości, mózgu , oka , śledziony , nerek , tkanki podskórnej. W narządzie onkosfera przekształca się w kolejne stadium rozwojowe, jakim jest bąblowiec (echinococcus). Choroba wywoływana przez tasiemca bąblowcowego określana jest dwojako w zależności od żywiciela, u którego występuje: echinokokoza (żywiciel ostateczny) lub hydatidoza (żywiciel pośredni).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

• Web Atlas of Medical Parasitology .