Grób Stefana i Nelly Hellwigów w Parku Olszewskich, miejsce dawnej "Świątyni dumania"
Dworek Olszewskich (widok od strony wschodniej)
Dworek Olszewskich (widok od strony zachodniej)
Dworek Olszewskich w
Bełchatowie
to kompleks dworsko-parkowy w stylu
późnobarokowym
, który powstał w pierwszej połowie
XVIII wieku
, kiedy właścicielami bełchatowskich dóbr była rodzina Rychłowskich,
herbu
Nałęcz
. Dworek został rozbudowany przez następnych właścicieli, ród Kaczkowskich herbu
Świnka
. Projektantem najprawdopodobniej był
włoski
architekt
biskupa
płockiego
, Lodovico Coci. W
1867
roku miała miejsce licytacja całego majątku Kaczkowskich. Kolejni jego właściciele to Reinhold Spiller i Ernest Ludendorf. W
1887
nieruchomość od Ernesta Ludendorfa kupił Henryk Hellwig – Bawarczyk z pochodzenia. W posiadaniu rodziny Hellwigów dwór znajdował się do końca
II wojny światowej
. Następnie dworek wszedł w posiadanie rodziny Olszewskich.
Zachowało się wiele pierwotnych elementów
dworu
: więźba dachowa, elementy drzwi i okien z taflami szklanymi,
kominek
i wzorzysta mozaika parkietowa. W środku dworku znajduje się również Pokój Kominkowy z odrestaurowanym
XIX-wiecznym
kominkiem
z
piaskowca
,
renesansowy
stolik pod
samowar
z kamiennym blatem oraz zabytkowy
kufer
podróżny z
mosiężnymi
okuciami. Nad kominkiem znajduje się "Portret Alberta Hellwiga", namalowany przez Stanisławę Pytaszową. Albert Hellwig był jednym ze współzałożycieli
Ochotniczej Straży Pożarnej
w Bełchatowie (założono ją w
1901
roku).
Wokół dworu zachowały się resztki
parku
z XVIII wieku, który został przekształcony w pierwszej połowy
XIX wieku
. Po II wojnie światowej park razem z dworkiem został zaniedbany. Do
1987
roku opiekowała się nim rodzina Olszewskich. Po śmierci Wacława Olszewskiego – juniora budynek został odkupiony przez Urząd Miasta w Bełchatowie. Swój pełny blask odzyskał po remoncie zakończonym w
1998
roku.
W parku znajduje się również mogiła uczestnika
wojny polsko-sowieckiej
1920
roku – Stefana Hellwiga i jego małżonki Nelly, która jako wolontariuszka w
Warszawie
pomagała rannym żołnierzom. Po śmierci męża, który zginął pod
Hrubieszowem
2 września
1920 roku, Nelly udała się na front w celu odszukania jego ciała. Po przewiezieniu ciała męża do stolicy popełniła
samobójstwo
(
20 września
1920 roku). Małżonkowie zostali pochowani w miejscu "Świątyni dumania", dawnym miejscu spotkań kochanków. Każdego roku
15 sierpnia
w rocznicę
Bitwy warszawskiej
władze miasta oraz mieszkańcy składają na grobie znicze oraz kwiaty w czasie obchodów
Święta Wojska Polskiego
.
Stefan Hellwig stał się patronem ulicy, przy której znajduje się dworek. Współcześnie mieści się tu Muzeum Regionalne, w którym można zapoznać się z historią miasta i regionu oraz obejrzeć wystawy twórców kultury.
Ścieżka geologiczna
W październiku 2005 roku w parku przy dworku Olszewskich powstała tzw."ścieżka geologiczna".
Kopalnia Węgla Brunatnego
Bełchatów dostarczyła do parku fragmenty skał:
1.
Wapień
skalisty z bułami krzemiennymi z wychodni na zboczu południowym Rowu
Kleszczowa
. Głębokość występowania skały: 68
metrów
. Okres pochodzenia:
jura
górna. Wiek skały: około 150
mln
lat.
2.
Piaskowiec kwarcytowy
powstały w wyniku lokalnej sylifikacji piasków kwarcowych. Głębokość występowania skały: 143 m; Okres pochodzenia:
miocen
. Forma:
spąg
kompleksu ilasto-piaszczystego. Wiek skały: około 10 mln lat.
3. Fragmenty skrzemieniałych pni
drzew mioceńskich
przetransportowane przez rzekę i zgromadzone na złożu wtórnym wśród piasków. Głębokość występowania skały: 53 m. Okres pochodzenia:
pliocen
. Forma: kompleks ilasto-piaszczysty. Wiek skały: około 4 mln lat.
4.
Węgiel brunatny
ksylitowo-ziemisty z pokładu głównego. Głębokość występowania skały: 207 m. Okres pochodzenia: miocen. Forma: kompleks węglowy. Wiek skały: około 20 mln lat,
5.
Głazy narzutowe
, przywleczone w plejstocenie przez
lodowiec
z
Półwyspu Skandynawskiego
, występujące wśród
glin zwałowych
zlodowacenia środkowopolskiego
. Głębokość występowania skały: 10-15 m. Okres pochodzenia:
plejstocen
, górne piętro strukturalne. Wiek skały: około 200
tysięcy
lat.[1]
Przypisy
Linki zewnętrzne