Andy Roddick (ur. 30 sierpnia 1982 w Omaha , Nebraska ), tenisista amerykański , najwyżej sklasyfikowany zawodnik USA zajmujący obecnie^[1] 11. miejsce w rankingu ATP. Specjalizuje się w grze na nawierzchni twardej.

W zawodowym Tourze zadebiutował pod koniec lutego 2000 roku w Delray Beach grając z Laurence Tielemanem. W 2003 został mistrzem wielkoszlemowego US Open , a w 2006 był finalistą tej imprezy. Ponadto grał również w finałach Wimbledonu 2004 , 2005 i 2009 . Pierwsze turniejowe zwycięstwo odniósł w Atlancie w 2001 roku, a ostatnie w 2010 w Miami . W sumie wygrał 29. zawodów z cyklu ATP Tour w grze pojedynczej. W listopadzie 2003 został liderem rankingu ATP Entry. W grze podwójnej wygrał 4. turnieje ATP .

Amerykanin jest zwycięzcą Pucharu Davisa z 2007 , kiedy to reprezentacja Stanów Zjednoczonych pokonała w finale Rosję 4:1. Był również finalistą rozgrywek z 2004 roku.

Kariera zawodowa

Lata juniorskie

Znawcy tenisa uważali Roddicka za bardzo utalentowanego tenisistę. Typowano go na następcę takich sław amerykańskiego tenisa jak Pete Sampras czy Andre Agassi ^[2]. Przez ten czas zdołał wywalczyć tytuły w Australian Open czy US Open . Osiągnął również ćwierćfinał turnieju French Open . Łącznie wygrał 6. turniejów singlowych i 7. deblowych. W 2000 roku rozpoczął karierę zawodową^[3].

2000-2001

W debiutanckim sezonie kariery zawodowej Roddick osiągnął ćwierćfinał turnieju w Waszyngtonie z cyklu ATP International Series. Tego roku wygrał swój pierwszy challenger w karierze – w Austin . W turniejach wielkoszlemowych nie startował za wyjątkiem US Open , gdzie grając dzięki "dzikiej karcie", odpadł w I rundzie.

Na początku kolejnego sezonu Amerykanin nie wystąpił w Australian Open oraz w Indian Wells . Niespełna tydzień później wystartował w Miami Masters gdzie doszedł do ćwierćfinału. Tam musiał uznać wyższość Lleytona Hewitta . Następnie wystąpił w Atlancie, gdzie po raz pierwszy w karierze wygrał swój turniej ATP. W finale pokonał Belga Xaviera Malisse (6:2, 6:4). Tydzień po tym sukcesie Andy wygrał swój drugi turniej ATP w Houston . W finałowej rozgrywce po pięciosetowym pojedynku ostatecznie pokonał Koreańczyka Lee Hyung-Taik 3:6, 6:1, 2:6, 6:4, 6:2.

W turniejach Monte Carlo Masters i Rome Masters nie wystąpił. Natomiast w Madrid Masters doszedł do III rundy. Po turniejach z cyklu Masters rozpoczęły się rozgrywki o mistrzostwo French Open . Roddick awansował w nim do III rundy i w walce o awans do kolejnej musiał pokonać Lleytona Hewitta . Jednak kontuzja (nadwyrężenie ścięgien w lewym kolanie) zmusiła Amerykanina do poddania meczu.

Miesiąc później rozpoczęto rozgrywki na kortach Wimbledonu , gdzie doszedł do III rundy. W sierpniu rozpoczęły się się zmagania w Waszyngtonie . W ubiegłym roku osiągnął w nim do ćwierćfinału, a w tym zwyciężył. W finale wygrał z Sjengiem Schalkenem 6:2, 6:3. W swoim debiucie w turnieju Canada Masters doszedł do ćwierćfinału. Podczas turnieju w Cincinnati odpadł w I rundzie. W ostatniej imprezie Wielkiego Szlema – US Open – Roddick osiągnął ćwierćfinał. W walce o awans do półfinału przegrał z Lleytonem Hewittem .

2002

Na samym początku sezonu zagrał w Australian Open , gdzie odpadł w II rundzie. Następnie wziął udział w turnieju w Memphis , gdzie awansował do finału, w którym pokonał swojego rodaka – Jamesa Blake'a 6:4, 3:6, 7:5. Po kilku tygodniach od wygranej w Memphis rozpoczął się turniej Delray Beach , gdzie doszedł do finału, w którym ostatecznie przegrał z Włochem Davide Sanguinettim 4:6, 6:4, 4:6.

W turniejach Indian Wells i Miami Masters doszedł najdalej do II fazy rozgrywek^[4]. W rozgrywkach US Men's Clay Court Championships w Houston Roddick wygrał po raz drugi, pokonując w finale Pete Samprasa 7:6(9), 6:3. Wystąpił w Monte Carlo Masters dochodząc do III rundy. W Rome Masters doszedł do swojego pierwszego półfinału imprezy z cyklu Masters Series , ale na tym zakończył swój udział w rozgrywkach.

Na kortach French Open odpadł w I rundzie. W Wimbledonie osiągnął wynik z ubiegłego sezonu, awansując do III rundy. W sierpniu rozpoczęła się rywalizacja o zwycięstwo w turniejach Canada Masters i Cincinnati Masters . Roddick zagrał w finale Canada Masters z Argentyńczykiem Guillermo Cañasem z którym ostatecznie przegrał mecz 4:6, 5:7. W Cincinnati Masters doszedł do ćwierćfinału, lecz pojedynek o półfinał przegrał z Lleytonem Hewittem .

W US Open Amerykanin powtórzył wynik sprzed roku awansując do ćwierćfinału. W walce o półfinał uległ Pete Sampras'owi ,a w Paryżu osiągnął ćwierćfinał^[5].

W roku 2002 Andy Roddick został najmłodszym Amerykaninem od czasów Changa w 1992 r., który wszedł do czołowej 10. klasyfikacji światowej. Sezon na ceglanej mączce zakończył z rezultatem 14-7, zaś na nawierzchni twardej: 34-11. Został numerem 2 w ilości punktów wygranych przy pierwszym serwisie (88%), oraz numerem 3 w ilości zaserwowanych asów (658)^[5].

2003

Rok 2003 rozpoczął od półfinału Australian Open . W ćwierćfinale po ponad 5-godzinnym meczu wygrał z Younesem El Aynaouim – piąty set tego meczu, zakończony wynikiem 21:19, był najdłuższym w historii Wielkiego Szlema (trwał 2 godziny i 23 minuty). W 1/2 finału przegrał z Niemcem Rainerem Schüttlerem . W turnieju Regions Morgan Keegan Championships and the Cellular South Cup , rozgrywanym w Memphis , doszedł do finału, w którym przegrał ze swoim rodakiem – Taylorem Dentem 1:6, 4:6. Dwa miesiące później po raz trzeci z rzędu znalazł się w finale US Men's Clay Court Championships w Houston , jednak w ostatnim spotkaniu przegrał z Andre Agassim 6:3, 3:6, 4:6.

W Indian Wells doszedł do 1/4 finału. W Miami Masters zakończył swój udział na III rundzie. W Monte Carlo Masters , Rome Masters i Madrid Masters uzyskał odpowiednio: I, II oraz III rundę. Następnie Roddick wziął udział w turnieju Hypo Group Tennis International w St. Polten , poprzedzającym French Open . Wygrał tam swój pierwszy turniej w tym roku, pokonując w finale Rosjanina Nikołaja Dawidienkę 6:3, 6:2. Na paryskich kortach został pokonany w pierwszej rundzie przez Sargisa Sargsiana .

Po tym turnieju Roddick zmienił trenera – został nim Brad Gilbert . Dwa tygodnie później Amerykanin wygrał turniej The Artois Championships na kortach trawiastych Queen's Clubu pokonując w meczu o tytuł Sébastiena Grosjeana 6:3, 6:3.

W Wimbledonie doszedł do półfinału. Mecz o finał zagrał z Rogerem Federerem , który pokonał Amerykanina 6:7, 3:6, 3:6. Pod koniec lipca zagrał w Indianapolis , gdzie rozstawiony z numerem pierwszym Roddick, wygrał w finale z turniejową "dwójką" Paradornem Srichaphanem . W sierpniu zagrał w Montrealu , gdzie doszedł do finału, w którym pokonał 6:1, 6:3 Davida Nalbandiana .

Tydzień później zagrał w finale turnieju w Cincinnati , pokonując w nim swojego rodaka Mardy'ego Fisha 4:6, 7:6(3), 7:6(4)^[6]. Oba te turnieje należały do cyklu ATP World Tour Masters 1000 .

Do ostatniego w sezonie Wielkiego Szlema , US Open Amerykanin przystąpił z numerem 4. W I rundzie natrafił na Tima Henmana z którym zwyciężył w trzech setach. W drugiej fazie wygrał z Ivanem Ljubičiciem . W trzeciej pokonał z Flávio Sarettę , zaś w 1/8 finału Belga Xaviera Malisse . W ćwierćfinale wygrał z rozstawionym z numerem 14. Sjengiem Schalkenem . W walce o finał musiał pokonać Davida Nalbandiana ^[7]. Mecz wygrał Roddick, wynikiem 6:7(4), 3:6, 7:6(7), 6:1, 6:3. W finale czekał już na niego Hiszpan Juan Carlos Ferrero . Przed meczem obawiano się o stan fizyczny Amerykanina^[8]. Roddick wygrał po blisko 2-godzinnym pojedynku, w trzech setach 6:3, 7:6, 6:3. Był to jego pierwszy triumf wielkoszlemowy w karierze. Dzięki zwycięstwu w Nowym Jorku dnia 3 listopada 2003 roku awansował na 1. pozycję światowego rankingu tenisa^[9]. Utrzymując pozycję lidera do końca roku, był pierwszym Amerykaninem od 1999 roku, który zakończył sezon na szczycie listy^[10].

2004

Sezon rozpoczął od występu na Australian Open w Melbourne . Doszedł tam do ćwierćfinału, a o półfinał zagrał z Maratem Safinem , z którym przegrał 1:6, 2:6, 3:6^[11]. Po dwóch tygodniach wygrał swój pierwszy w sezonie turniej w San José , pokonując w finale Mardy'ego Fisha 7:6(13), 6:4. Potem powtórzył wynik w Indian Wells sprzed roku dochodząc do ćwierćfinału. Natomiast w Miami Masters , Roddick znalazł się w finale, w którym wygrał z Guillermo Corią . Argentyńczyk skreczował przy stanie 6:7(2), 6:3, 6:1. W turnieju US Men's Clay Court Championships w Houston – jak w poprzednim sezonie – doszedł do finału, gdzie przegrał z Tommym Haasem 3:6, 4:6. W imprezie w Monte Carlo nie wystąpił, a w Rzymie odpadł w I rundzie, po porażce z Guillermo Cañasem . W paryskim French Open odpadł w II rundzie.

Swój pierwszy turniej w roku na kortach trawiastych Roddick zagrał w Londynie , gdzie obronił wywalczony przed rokiem tytuł, pokonując w finale Sébastiena Grosjeana , wynikiem 7:6(4), 6:4. Tydzień później Amerykanin zagrał na kortach Wimbledonu , osiągając finał. O tytuł zagrał z numerem jeden światowego rankingu – Rogerem Federerem , który pokonał Rodicka 6:4, 5:7, 6:7(3), 4:6^[12] [rozpoczęła się tzw. "czarna seria" meczów ze Szwajcarem^[13]]. Po tygodniu przerwy Roddick obronił tytuł sprzed roku w turnieju w Indianapolis wygrywając w finale z Niemcem Nicolasem Kieferem 6:2, 6:3.

W sierpniu po raz kolejny doszedł do finału Rogers Cup . O mistrzostwo zagrał z Rogerem Federerem , który pokonał Amerykanina w dwóch setach – 5:7, 3:6. Podczas Western & Southern Financial Group Masters & Women's Open w Cincinnati doszedł do półfinału. Na Igrzyskach w Atenach został pokonany w 3. rundzie przez Fernando Gonzáleza , późniejszego brązowego medalistę.

W US Open zagrał w ćwierćfinale, gdzie uległ po pięciosetowym meczu Joachimowi Johanssonowi 4:6, 4:6, 6:3, 6:2, 4:6. Na koniec roku osiągnął jeszcze jeden finał – w Bangkoku , lecz w meczu o mistrzostwo nie sprostał Federerowi przegrywając 4:6, 0:6.

Sezon zakończył z czterema wygranymi turniejami i na pozycji wicelidera rankingu ATP^[14].

2005

Roddick podczas dekoracji wygranego turnieju w San José

Nowy rok rozpoczął od półfinału Australian Open . Aby zagrać w finale imprezy musiał pokonać niewygodnego dla siebie Lleytona Hewitta . Australijczyk pokonał Roddicka w czterech setach przegrywając najpierw 6:3. Potem Hewitt wygrał po kolei trzy partie. Mecz zakończył się wynikiem 6:3, 6:7, 6:7, 1:6. Po tygodniu Amerykanin zagrał w San José , gdzie wygrał cały turniej pokonując w finale Cyrila Saulniera 6:0, 6:4. Było to drugie z rzędu zwycięstwo Roddicka w tej imprezie. Następnie wybrał się do Memphis , gdzie powtórzył wynik z Australii. Mecz o finał oddał walkowerem, z powodu przeciążenia lewego kolana^[15]. Kontuzja nie okazała się być na tyle poważna, żeby nie wystąpić w Indian Wells , gdzie awansował do półfinału – walkę o finał po raz drugi w sezonie przegrał z Lleytonem Hewittem . W Miami Masters odpadł w II rundzie. Był typowany jako faworyt turnieju po zeszłorocznym triumfie. Pod koniec kwietnia po raz piąty z rzędu zagrał w finale turnieju w Houston . Decydujący mecz o tytuł wygrał z Sébastienem Grosjeanem 6:2, 6:2.

Na początku sezonu gry na "mączce" Roddick nie wystąpił w Monte Carlo Masters . W Rome Masters awansował do III fazy turnieju, a w Madrid Masters uzyskał II rundę.

W wielkoszlemowym French Open odpadł z rozgrywek w II rundzie. Okres gry na kortach trawiastych Roddick rozpoczął od wygranej w Londynie , pokonując w finale Chorwata Ivo Karlovicia 7:6(7), 7:6(4). Mecz ten był pokazem głównie asów serwisowych (obaj tenisiści dysponują świetnym serwisem)^[16].

Kolejnym turniejem wielkoszlemowym w sezonie był Wimbledon . Roddick doszedł do finału w którym rozegrał pojedynek z Rogerem Federerem . Faworytem był Federer i zgodnie z przewidywaniami pokonał Amerykanina 2:6, 6:7, 4:6. W sierpniu wziął udział w Legg Mason Tennis Classic w Washingtonie , awansując do finału imprezy. W finale pokonał Jamesa Blake'a 7:5, 6:3, tym samym zwyciężając po raz drugi w karierze w całym turnieju. Po niedługim czasie rozpoczęto zmagania w Rogers Cup w Kanadzie . Roddick – ubiegłoroczny finalista i zwycięzca sprzed dwóch lat odpadł już w I rundzie. Po kilku dniach rozpoczął się kolejny turniej z cylku Masters Series – w Cincinnati . Amerykanin doszedł do finału, by zagrać po raz kolejny z Rogerem Federerem o tytuł z którym przegrał mecz 3:6, 5:7.

W US Open odpadł w I rundzie. Na koniec sezonu wygrał turniej Grand Prix de Tennis de Lyon w Lyonie , pokonując w finałowej rozgrywce 6:3, 6:2 wschodzącą gwiazdę francuskiego tenisa – Gaëla Monfilsa ^[17]. W paryskim turnieju BNP Paribas Masters zaszedł do półfinału.

Rok zakończył na 3. pozycji w rankingu światowym. Wygrał cztery turnieje z cyklu ATP 250 Series .

2006

Kolejny sezon rozpoczął od wielkoszlemowego startu w Melbourne . Przez pierwsze trzy rundy przechodził bez większych problemów . W IV fazie turnieju stoczył pojedynek z Cypryjczykiem Marcosem Baghdatisem , z którym przegrał mecz 4:6, 6:1, 3:6, 4:6. Okazało się, że nie był to wypadek przy pracy, gdyż Baghdatis awansował do finału. W San José odpadł w półfinale z Andym Murrayem 5:7, 5:7. Rozgrywki w Memphis zakończył na ćwierćfinale. W Indian Wells zaszedł do IV rundy, a po tygodniu przerwy w Sony Ericsson Open w Miami Masters osiągnął ćwierćfinał.

Okres gry na "mączce" rozpoczął od ćwierćfinału w Rzymie . W turnieju w Mutua Madrileña Madrid Open w Madrycie odpadł w III rundzie. W kolejnym Wielkim Szlemie – na kortach Rolanda Garrosa zakończył swój udział w I rundzie przegrywając z Hiszpanem Alberto Martínem (Roddick skreczował przy stanie 4:6, 5:7, 0:1). Miesiąc gry na kortach trawiastych rozpoczął od turnieju w Londynie uzyskując półfinał w którym nie sprostał Jamesowi Blake'owi 5:7, 4:6. W Wimbledonie odpadł w III rundzie z Andym Murrayem 6:7, 4:6, 4:6.

Swój pierwszy finał tego roku rozegrał 24 sierpnia – w Indianapolis . W finale spotkał się z Jamesem Blakem z którym po raz kolejny przegrał 6:4, 4:6, 6:7(5). W turnieju Canada Masters nie wystąpił, natomiast w Western & Southern Financial Group Masters & Women's Open w Cincinnati Amerykanin awansował do finału w którym pokonał Hiszpana Juana Carlosa Ferrero 6:3, 6:4^[18], zwyciężając tym samym po raz drugi w tej imprezie. W rozpoczynającym się US Open został rozstawiony z numerem dziewiątym^[19]. Doszedł w nim do finału, eliminując po drodze Hiszpana Fernando Verdasco i Lleytona Hewitta . W meczu o mistrzostwo zagrał z Rogerem Federerem . Pojedynek zakończył się wynikiem 2:6, 6:4, 5:7, 1:6 dla Szwajcara^[20].

Sezon zakończył na 6. miejscu w rankingu światowym, a także z jednym turniejowym zwycięstwem (w Cincinnati ).

2007

Roddick w zwycięskim turnieju Legg Mason Tennis Classic w Waszyngtonie

Na początku nowego sezonu uzyskał półfinał w Melbourne ^[21]. Wcześniej wyeliminował m.in.: Marata Safina i rozstawionego z numerem 9. Mario Ančicia . O finał zagrał z Rogerem Federerem z którym ponownie przegrał. Mecz zakończył się wynikiem 0:3 4:6, 0:6, 2:6 dla Szwajcara. Po kilku tygodniach zagrał w San José . W ubiegłym roku zakończył swój udział w półfinale – w tym również. Pogromcą Roddicka był Andy Murray , który wygrał spotkanie 6:7(8), 4:6. Tydzień po tym turnieju tenisiści rozpoczęli rywalizację w Regions Morgan Keegan Championships and the Cellular South Cup w Memphis . Roddick rozstawiony z numerem 1. awansował w nim do finału, gdzie wcześniej pokonał m.in. Andy'ego Murraya z którym ostatnio przegrywał. W finałowym meczu przeciwnikiem Amerykanina był Niemiec Tommy Haas . Mecz rozstrzygnął się w dwóch setach na korzyść Haasa 3:6, 2:6.

W turnieju Masters w Indian Wells Roddick został rozstawiony z numerem 3. Awansował do półfinału i aby zagrać w finale musiał pokonać Rafaela Nadala . Hiszpan pokonał Roddicka w dwóch setach 4:6, 3:6. Podczas Sony Ericsson Open w Miami odpadł w ćwierćfinale. Przeciwnikiem był o dalszą fazę rozgrywek był Andy Murray , lecz mecz skończył się przedwcześnie, ponieważ Roddick nabawił się kontuzji. Walka zakończyła się przy stanie 3:5 dla Murraya . Z powodu urazu nie zagrał w US Men's Clay Court Championships w Houston . Również zabrakło go w turniejach Masters Series Monte Carlo i Madrycie . Powrócił na turniej w Rzymie , ale odpadł w III rundzie z Juanem Ignacio Chelą 0:6, 4:6.

W Roland Garros został pokonany w I rundzie przez Igora Andriejewa 6:3, 4:6, 3:6, 4:6. Pierwsze zwycięstwo turniejowe w tym sezonie Andy wywalczył w Londynie , pokonując w finale 4:6, 7:6, 7:6 Nicolasa Mahuta , tym samym zwyciężając po raz czwarty na londyńskich kortach.

W Wimbledonie zagrał w ćwierćfinale. O półfinał zagrał z Francuzem Richardem Gasquetem z którym przegrał spotkanie 6:4, 6:4, 6:7(2), 6:7(3), 8:10, mimo tego, że prowadził w setach już 2:0. Po krótkim odpoczynku Amerykanin zagrał w Indianapolis i doszedł do półfinału. Zmierzył się w nim z Frankiem Danceviciem , który pokonał Roddicka 4:6, 6:7. Kolejnym przystankiem Amerykanina w sezonie był turniej Legg Mason Tennis Classic w Waszyngtonie . Rozgrywki zakończyły się zwycięstwem Roddicka. W półfinale pokonał w dwóch setach 7:6(7), 7:6(5) Ivo Karlovicia , a w finale wygrał ze swoim rodakiem, Johnem Isnerem 6:4, 7:6(4). W Canada Masters przegrał w ćwierćfinale z Novakiem Đokoviciem 6:7, 4:6, który ostatecznie wygrał cały turniej. W Cincinnati tym razem nie powtórzył wyczynu z ubiegłego roku – zwycięstwa turnieju. W III rundzie uległ Davidovi Ferrerovi 6:7, 4:6.

W rozpoczynającym się pod koniec sierpnia US Open awansował do ćwierćfinału. Na jego nieszczęście rywalem o półfinał był Roger Federer ^[22]. Roddick walczył w dwóch pierwszych setach^[23], lecz w trzecim nie wytrzymał tępa meczu i ostatecznie przegrał 6:7(5), 6:7(4), 2:6.

Rok 2007 ukończył na 6. miejscu w światowym rankingu tenisa z dwoma wygranymi turniejami – w Londynie i Waszyngtonie .

2008

Ósmy rok w zawodowej karierze rozpoczął od III rundy w Australian Open . W meczu o IV fazę rozgrywek przegrał z Philippem Kohlschreiberem 4:6, 6:3, 6:7(9), 7:6(3), 6:8^[24]. Po kilku tygodniach wgrał po raz trzeci w karierze turniej SAP Open w San José pokonując w finale Radka Štěpánka 6:4, 7:5. W Memphis przegrał w ćwierćfinale z Robinem Söderlingiem 6:7, 3:6. W marcu rozpoczęły się zmagania o zwycięstwo w Dubaju . Roddick doszedł w nim do finału, eliminując m.in.: Rafaela Nadala i Novaka Đokovicia . W decydującym starciu zagrał w Hiszpanem Feliciano Lópezem , którego pokonał 6:7, 6:4, 6:2^[25]. W ten sposób wywalczył swój pierwszy tytuł w na tych kortach.

W Indian Wells został pokonany w II rundzie, natomiast w Miami Masters awansował do półfinału. Po drodze pokonał w końcu Rogera Federera 7:6(4), 4:6, 6:3. Jednak w walce o finał uległ Nikołajowi Dawydience 6:7(5), 2:6. Sezon gry na "mączce" rozpoczął od półfinału w Rzymie . Przeciwnikiem w walce o finał został Stanislas Wawrinka . Mecz skończył się wcześniej niż wszyscy sądzili, gdyż Roddick poddał go przy stanie 0:3 w pierwszym secie. Powodem kreczu Amerykanina był uraz prawego ramienia. Po raz kolejny opuścił turniej Masters Series Monte Carlo . W French Open nie wystąpił z powodu kontuzji jakiej wcześniej doznał^[26].

Na korty powrócił podczas turnieju The Artois Championships w Londynie , gdzie doszedł do półfinału. W meczu o finał spotkał się z Rafaelem Nadalem z którym przegrał 5:7, 4:6. W Wimbledonie odpadł w drugiej rundzie z Janko Tipsareviciem .

W amerykańskim tourne doszedł do III rundy Rogers Cup . Pogromcą Roddicka w meczu o kolejną fazę rozgrywek został Marin Čilić . W Cincinnati po raz pierwszy w karierze nie zagrał, ale za to w Los Angeles osiągnął finał, jednak mecz o mistrzostwo przegrał z Juanem Martínem del Potro 1:6, 6:7(2). W Waszyngtonie doszedł do ćwierćfinału. W priorytetowym dla siebie US Open również zaliczył ćwierćfinał. O półfinał zagrał z Novakiem Đokoviciem , który wygrał spotkanie 2:6, 3:6, 6:3, 6:7(5). Wrzesień Roddick rozpoczął od rozgrywek w Pekinie , w którym doszedł do finału, w którym pokonał Dudiego Selę 6:4, 6:7(6), 6:3^[27]. Było to pierwsze zwycięstwo Amerykanina w tych rozgrywkach, a trzecie w całym sezonie. W kolejnym turnieju azjatyckim, tym razem w Tokio , uzyskał półfinał. W Madrycie odpadł w III rundzie, a we francuskim Lyonie w ćwierćfinale. Na koniec sezonu w turnieju z serii Masters w Paryżu również zakończył swój udział w ćwierćfinale.

2009

Roddick podczas turnieju French Open 2009

Swój kolejny zawodowy sezon rozpoczął od turnieju Qatar ExxonMobil Open w Ad-Dausze . Awansował w nim do finału, pokonując w półfinale Gaëla Monfilsa 7:6(1), 3:6, 6:3. Po tych rozgrywkach zagrał w Melbourne . W ćwierćfinale wygrał z Novakiem Đokoviciem , natomiast w półfinale rozegrał spotkanie z Rogerem Federerem , z którym przegrał 5:7, 5:7, 2:6. Roddick po raz czwarty w karierze znalazł się w półfinale Australian Open (wcześniej w 2003, 2005, 2007).

Po pierwszym miesiącu w sezonie wziął udział w rozgrywkach w San José . W półfinale zmierzył się z Radkiem Štěpánkiem , który wygrał pojedynek 6:3, 6:7(5), 4:6. Tydzień później, w Memphis zagrał w finale, w którym pokonał Štěpánka 7:5, 7:5^[28]. Roddick tym samym stał się numerem 3. na liście najbardziej utytułowanych, spośród czynnych graczy. Ma obecnie 27 zwycięstw w turniejach, podobnie jak Australijczyk Lleyton Hewitt . Przed nim znajdują się: Roger Federer – 59 zwycięstw i Rafael Nadal z 36 wygranymi.

W marcu zagrał w obu turniejach z serii Masters . W BNP Paribas Open w Indian Wells osiągnął półfinał, po drodze pokonując Davida Ferrera i Novaka Đokovicia . O finał zagrał z Rafaelem Nadalem . Mecz zakończył się porażką Roddicka 4:6, 6:7. Podczas Sony Ericsson Open w Miami Masters doszedł do ćwierćfinału. Walkę o półfinał stoczył z Rogerem Federerem , który pokonał Roddicka w trzech setach – 3:6, 6:4, 4:6. W Rzymie i Monte Carlo nie brał udziału. Kolejnym turniejem, w jakim zagrał było Mutua Madrileña Madrid Open w Madrycie. Awansował w zawodach ćwierćfinału, przegrywając w Rogerem Federerem 5:7, 7:6, 1:6.

Po roku absencji spowodowanej kontuzją, powrócił na turniej French Open , dochodząc do 1/8 finału, co jest jego najlepszym występem na paryskich kortach. Odpadł z rozgrywek po przegranej z Gaëlem Monfilsem 4:6, 2:6, 3:6. Podczas AEGON Championships w Londynie doszedł do półfinału, kreczując w nim z powodu zwichnięcia kostki przy stanie 4:4 w pojedynku z Jamesem Blake'm.

Występ na Wimbledonie rozpoczął od meczu z Francuzem Jérémym Chardym . Spotkanie zakończyło się w czterech setach dla Amerykanina. W kolejnych meczach również rozgrywał pojedynki 4-setowe. W ćwierćfinale przyszło zagrać Roddickowi z Lleytonem Hewittem . Amerykanin wygrał mecz wynikiem 6:3, 6:7(10), 7:6(1), 4:6, 6:4^[29]. Pojedynek trwał ponad cztery godziny. W półfinale spotkał się z Andym Murrayem ^[30], z którym wygrał w czterech setach. Tym samym po raz trzeci w karierze znalazł się w wimbledońskim finale. Na dodatek również po raz trzeci spotkał się w nim z Federerem^[31]. Blisko 5-godzinny pojedynek zakończył się wynikiem 7:5, 6:7(6), 6:7(5), 6:3, 14:16 dla Szwajcara. Był to najdłuższy finał Wimbledonu w historii.

Po miesięcznym odpoczynku powrócił na korty w Waszyngtonie ^[32]. Awansował tam do swojego kolejnego finału w tym roku. Wygrany mecz z Samem Querreyem w 1/4 finału był jego 500. wygranym meczem w ATP Tour ^[33]. Potem zwyciężył z Ivo Karloviciem . W finale spotkał się po raz drugi w karierze z Juanem Martínem del Potro , który wygrał pojedynek 6:3, 5:7, 6:7(6). Od razu po imprezie w stolicy USA rozpoczęły się zmagania o mistrzowski tytuł w Rogers Cup , w Montrealu . Został rozstawiony z numerem piątym, dzięki czemu w pierwszej rundzie miał "wolny los". W drugiej rundzie wygrał z Igorem Andriejewem . W III fazie, po ponad dwugodzinnym pojedynku pokonał Fernando Verdasco . W ćwierćfinale spotkał się ze zwycięzcą sprzed dwóch lat – Novakiem Đoković'em . Mecz zakończył się wynikiem 6:4, 7:6(4) dla Roddicka. W następnej rundzie – półfinale – po raz drugi w przeciągu tygodnia przyszło zagrać Amerykaninowi z Del Potro . Mecz zakończył się rezultatem 6:4, 2:6, 5:7 dla Argentyńczyka. Podczas turnieju Masters w Cincinnati odpadł w drugim etapie rozgrywek z Querreyem 6:7(11), 6:7(3)^[34].

Do ostatniego w sezonie turnieju wielkoszlemowego , US Open przystępował jako jeden z faworytów^[35]. Został rozstawiony z numerem piątym. Przez pierwsze trzy etapy rozstrzygał spotkania na swoją kożyść w trzech setach. Rywalem o IV rundę był John Isner . Mecz zakończył się zwycięstwem Isnera po pięciosetowej walce 6:7(3), 3:6, 6:3, 7:5, 6:7(5). W październiku zagrał w turnieju China Open w Pekinie . Rozstawiony z numerem trzecim, Amerykanin przegrał już w pierwszej rundzie z kwalifikantem, Łukaszem Kubotem . Podczas rozgrywek Masters Series w Szanghaju odpadł w drugiej rundzie z powodu kontuzji kolana jakiej doznał w meczu ze Stanislasem Wawrinką . Okazało się, że był to ostatni rozegrany w roku przez Amerykanina turniej.

Sezon 2009 zakończył na 7. miejscu w światowym rankingu ATP.

2010

Po ponad trzy miesięcznej przerwie spowodowanej urazem powrócił do tenisa na turniej w australijskim Brisbane . Rozstawiony z nr 1. Amerykanin zmierzył się w I rundzie z Peterem Luczakiem , pokonując go w dwóch setach. W kolejnej fazie rozgrywek wyeliminował Carstena Balla , w ćwierćfinale Richarda Gasqueta, a w półfinale Tomáša Berdycha. Spotkanie finałowe rozegrał z broniącym tytułu Radkiem Štěpánkiem. Roddick wygrał pojedynek 7:6(2), 7:6(7) i wygrał swój pierwszy tytuł w roku 2010, a 28. w całej karierze^[36]. W połowie stycznia rozpoczęły się zmagania o zwycięstwo w Australian Open . Roddick został rozstawiony z nr 7. W I i II rundzie bez straty seta pokonał Thiemo De Bakkera oraz Thomaza Bellucciego . W pojedynku III rundy po czterosetowej walce wygrał z Feliciano Lópezem, a w meczu o ćwierćfinał wyeliminował wynikiem 6:3, 3:6, 4:6, 7:5, 6:2 Fernando Gonzáleza. Spotkanie ćwierćfinałowe rozegrał z nr 14. rozgrywek Chorwatem Marinem Čiliciem . Roddick przegrał mecz 6:7(4), 3:6, 6:3, 6:2, 3:6. Na początku lutego wystartował w turnieju w San Josè . Roddick awansował do finału, pokonując m.in. Tomáša Berdycha oraz Sama Querreya. Mecz o tytuł przegrał 6:3, 4:6, 4:6 z Hiszpanem Fernando Verdasco ^[37]. W swoim kolejnym występie, na halowych kortach w Memphis doszedł do ćwierćfinału, przegrywając pojedynek o dalszą rundę z Querreyem po trzysetowej walce.

W marcu doszedł po raz pierwszy w karierze do finału turnieju w Indian Wells . Po drodze pokonał m.in. nr 18. zawodów Tommyego Robredo oraz w półfinale Robina Söderlinga. W pojedynku finałowym nie sprostał Chorwatowi Ivanowi Ljubičiciowi przegrywając po dwóch tie-breakach 6:7(3), 6:7(5). Na piąte zwycięstwo w turnieju Masters Series czekał przez blisko trzy i pół roku do turnieju w Miami . Roddick rozstawiony z nr 8. wyeliminował w drodze po tytuł m.in. w ćwierćfinale Hiszpana Nicolása Almagro , w półfinale Rafaela Nadala, a w finale wynikiem 7:5, 6:4 Tomáša Berdycha^[38].

Pod koniec maja Roddick wystartował w wielkoszlemowym Roland Garrosie . Rozstawiony z nr 6. Amerykanin doszedł do III rundy, eliminując w pięciu setach Jarkko Nieminena oraz w czterech partiach Słoweńca Blaža Kavčicia . Mecz o 1/8 finału przegrał wynikiem 4:6, 4:6, 2:6 z Teimurazem Gabaszwilim .

Miesiąc gry na kortach trawiastych rozpoczął od turnieju w Londynie (Queen's) . Roddick przegrał w III rundzie zawodów z Dudim Selą. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu Amerykanin grający z nr 5. odpadł z rywalizacji w IV fazie z Lu Yen-hsunem , przegrywając 6:4, 6:7(3), 6:7(4), 7:6(5), 7:9.

Amerykański okres gry na nawierzchni twardej, US Open Series, Roddick rozpoczął od startu w Atlancie , dzięki otrzymaniu od organizatorów dzikiej karty. Roddick osiągnął półfinał turnieju, eliminując odpowiednio Rajeeva Rama i Xaviera Malisse. Pojedynek o półfinał przegrał w dwóch setach z Mardy Fishem. Na początku sierpnia Amerykanin wystąpił w Waszyngtonie , gdzie został pokonany w III rundzie przez Gillesa Simona. Następnie zrezygnował ze startu w Toronto , gdzie bronił półfinału z roku 2009. Powodem wycofania się Roddicka z rozgrywek było osłabienie organizmu^[39]. Po turnieju w Toronto rozpoczęły się zmagania o zwycięstwo w turnieju w Cincinnati . Grając z nr 9. Roddick doszedł do półfinału zawodów, eliminując po drodze wyżej rozstawionych Robina Söderlinga i Novaka Đokovića. Mecz o finał przegrał Mardy Fishem 6:4, 6:7(3), 1:6, pomimo tego, że w drugim secie miał przewagę 5:3 i serwował na zwycięstwo w pojedynku. Podczas US Open rozstawiony z nr 9. Roddick odpadł z rywalizacji już w II rundzie. W I fazie wyeliminował Stéphane Roberta , a w II przegrał 6:3, 5:7, 3:6, 6:7(4) z Janko Tipsarevićem.

Jesienią Amerykanin wziął udział w turnieju w Tokio , gdzie doszedł do ćwierćfinału, po wygranych nad Tatsumą Ito i Jérémy Chardym . Pojedynek o dalszą fazę przegrał w trzech setach z Gaëlem Monfilsem. W połowie października, podczas meczu II rundy rozgrywek Masters Series w Szanghaju z Guillermo Garcíą Lópezem Roddick doznał urazu prawego uda^[40]. Amerykain poddał mecz i swój powrót do gry zapowiedział na turniej w Bazylei.

Tennis Masters Cup

Roddick dotychczas pięć razy występował w końcoworocznym turnieju Tennis Masters Cup . Jest to doroczny turniej w tenisie ziemnym z udziałem 8 tenisistów z sezonu. Zadebiutował w tych rozgrywkach w 2003 roku, przystępując jako nr 1 w rozstawieniu. Grał w tzw. grupie czerwonej w której znajdowali się również: Guillermo Coria , Rainer Schüttler i Carlos Moyá . Roddick pokonał Corie oraz Moye , a przegrał z Niemcem Schüttlerem . Dzięki dwóm zwycięstwom fazę grupową zakończył na pierwszej pozycji. W rundzie finałowej, w półfinale zmierzył się z Rogerem Federerem , który pokonał Amerykanina 6:7(2), 2:6.

W roku 2004 Andy z grupie rywalizował z Maratem Safinem , Corią i Timem Henmanem . Swoje spotkania wygrał, co pozwoliło mu na grę w półfinale, gdzie rozegrał pojedynek z Lleytonem Hewittem . Australijczyk wygrał mecz 3:6, 2:6 awansując tym samym do finału imprezy^[41].

Nie wystąpił w rozgrywkach w roku 2005, natomiast w sezonie 2006 nie wyszedł ze swojej grupy wygrywając najpierw 6:4, 6:7(9), 6:1 z Ivanem Ljubičiciem , a potem przegrywając z Federerem i Davidem Nalbandianem .

Podczas edycji z 2007 rywalizował w fazie początkowej z Rogerem Federerem , z którym przegrał mecz 4:6, 2:6, Nikołajem Dawydienko , którego pokonał 6:3, 4:6, 6:2 i z Fernando Gonzálezem , który przegrał z Amerykaninem 6:1, 6:4. W półfinale przeciwnikiem Roddicka był David Ferrer ^[42], który pokonał Amerykanina w dwóch setach 1:6, 3:6.

W 2008 na początku rozgrywek Roddick zagrał z Andy Murrayem , który wygrał mecz 4:6, 6:1, 1:6. Potem Amerykanin zrezygnował z dalszego udziału w turnieju, ponieważ doznał urazu kostki. Jego miejsce zajął Radek Štěpánek ^[43].

Do rozgrywek z roku 2009 zakwalifikował się jako szósty zawodnik. Jednak z powodu kontucji konala wycofał się z turnieju, a jego miejsce zajął Robin Söderling ^[44].

Gra podwójna

W marcu 2001 na turnieju w Delray Beach pokonał w finale wraz z Janem-Michaelem Gambillem parę: Thomas Shimada i Myles Wakefield 6:3, 6:4. W tym samym roku osiągnął finał z Gambillem w Los Angeles , lecz mecz o tytuł przegrał z Bobem Bryanem i jego bratem Mikem 5:7, 6:7(6).

W sezonie 2002 odniósł zwycięstwo w rozgrywkach US Men's Clay Court Championships w Houston , gdzie z Mardym Fishem wygrał w dwóch setach 6:4, 6:4 z inną Amerykańską parą: Jan-Michael Gambill oraz Graydon Oliver .

W 2004 uzyskał finał w Ad-Dausze ostatecznie przegrywając finałowe spotkanie z duetem Martin Damm i Cyril Suk 2:6, 4:6. Partnerem Roddicka był wówczas Stefan Koubek . W sierpniu 2006 z Bobbym Reynoldssem wygrał turniej w Indianapolis , pokonując w finale Paula Goldsteina z Jimem Thomasem 6:4, 6:4^[45].

W 2009 w rozgrywkach Masters Series w Indian Wells doszedł do finału z Fishem , gdzie w meczu o tytuł zagrał z parą: Maks Mirnyj i Andy Ram . Roddick i Fish wygrali pojedynek 3:6, 6:1, 14:12^[46]. W październiku na turnieju China Open rozgrywanym w Pekinie Amerykanin wspólnie z Markiem Knowlesem uzyskał finał turnieju^[47], w którym zmierzył się z Bobem Bryanem i Mikem Bryanem . Roddick i Knowles przegrali pojedynek 4:6, 2:6.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu deblistów był w styczniu 2010 roku, zajmując 50. pozycję.

Puchar Davisa

W reprezentacji zadebiutował w 2001 roku w meczu I rundy ze Szwajcarią . Wygrał swój pojedynek 6:3, 6:4 z George Bastllem .

W edycji z 2002 roku doszedł z zespołem do półfinału. W rundzie o finał Amerykanie musieli zmierzyć się z Francją . Ostatecznie przegrali rywalizację 2:3 z czego w obu swoich meczach Roddick uległ Arnaudowi Clémentowi oraz Sébastienowi Grosjeanowi .

W 2003 roku jego zespół odpadł już w I fazie rozgrywek. Rywalami Jankesów byli wówczas Słowacy , którzy wygrali rywalizację 2:3. Roddick z rozegranych dwóch meczów wygrał z Karolem Beckiem 6:3, 6:4, 6:4, a przegrał z Dominikiem Hrbatým .

W 2004 awansował z reprezentacją do finału imprezy eliminując odpowiednio: Austrię , Szwecję oraz Białoruś przeciwko której ustanowił rekord najszybszego serwisu na świecie: 249,5 km/h^[48]. W finale zagrały ze sobą reprezentacje USA oraz Hiszpanii . Roddickowi przyszło się zmierzyć z Rafaelem Nadalem i Carlosem Moyą . Oba spotkania zakończyły się porażką Amerykanina. Ostateczny rezultat pomiędzy reprezentacjami to 2:3 dla Hiszpanów .

W edycji Puchar Davisa z 2005 Amerykanie przegrali już w I rundzie z Chorwatami 2:3. Roddick w swoich meczach najpierw wygrał z Mario Ančiciem 4:6, 6:2, 6:1, 6:4, a potem nie sprostał Ivanowi Ljubičiowi 6:4, 3:6, 6:7(11), 7:6(7), 2:6. W Play-offach z Belgami Jankesi wygrali 4:1 (wygrał oba swoje mecze).

W 2006 uzyskał z reprezentacją półfinał pokonując wcześniej Rumunię i Chile . W walce o finał rywalami tenisistów z Ameryki Północnej byli Rosjanie . Wynik konfrontacji to 2:3 dla Rosji .

W 2007 roku wywalczył upragnione trofeum rewanżując się w samym finale ekipie rosyjskiej 4:1. Swoje starcie wygrał z Dmitrijem Tursunowem 6:4, 6:4, 6:2^[49].

W sezonie 2008 zagrał w półfinale rozgrywek przegrywając ostatecznie walkę o finał z Hiszpanią 1:4.

W 2009 wystąpił w reprezentacji w I rundzie przeciwko Szwajcarii . Swoje mecze Roddick wygrywał. Potem zrezygnował ze startu w ćwierćfinale z powodu zmęczenia (wcześniej zagrał w finale Wimbledonu ) jak i nadciągnięcia mięśni prawego uda^[50].

Styl gry

Roddick jest tenisistą praworęcznym, wykonującym oburęczny backhand i jednoręczny forehand. Dysponuje również silnym serwisem^[51]. Do tej pory jest rekordzistą świata w prędkości uderzenia. Dnia 1 grudnia 2008 trenerem Amerykanina został Larry Stefanki^[52]. Po jego przyjściu poprawie uległy inne aspekty gry Roddicka. Wcześniej nowy szkoleniowiec nadmienił, że "głównym problemem Roddicka jest zbyt pasywny return"^[53]. Od jego przyjścia ten element uległ poprawie. Poza tym backhand Amerykanina lepiej funkcjonuje^[54]. Teraz prócz serwisu i forehandu słynie z cierpliwej gry na korcie oraz małej liczby niewymuszonych błędów^[55].

Życie prywatne

Andy Roddick jest synem Jerry'ego i Blanche Roddick. Ma dwóch starszych braci – Lawrence'a i Johna, którzy w przeszłości również grywali w tenisa. John był w latach 1996-1998 zawodnikiem Uniwersytetu w Georgii, Lawrence natomiast, członkiem seniorskiej drużyny narodowej Stanów Zjednoczonych. Założył rodzinę – poślubił Brooklyn Decker 17 kwietnia 2009 roku^[56]. Mieszka obecnie w Austin w Teksasie . Jest założycielem fundacji wspierającej wykorzystywane i zaniedbywane dzieci. Andy Roddick Foundation można wspomóc m.in. poprzez zakup granatowych, silikonowych bransoletek z napisem "No compromise"^[57].

Wyróżnienia

• W grudniu 2003 roku magazyn People przyznał mu tytuł najseksowniejszego sportowca i najseksowniejszego mężczyzny na świecie. To samo czasopismo umieściło go w czerwcu 2004 roku wśród 50 najprzystojniejszych kawalerów^[58].
• W 2004 roku Andy Roddick otrzymał nagrodę ESPY dla najlepszego tenisisty^[58].
• Na kortach zarobił łącznie (stan na 11 października 2010) 18 719 173 dolarów amerykańskich ^[59].

Statystyki

Gra pojedyncza

Finały turniejów wielkoszlemowych

Finały turniejów Masters

Finały turniejów ATP World Tour 500 Series i ATP World Tour 250 Series

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i Masters

Gra podwójna

Finały turniejów Masters

Finały turniejów ATP World Tour 500 Series i ATP World Tour 250 Series

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Roddicka ( ang. )
• Sylwetka na stronie ITF ( ang. )
• Andy Roddick sylwetka na stronie ATP Tour ( ang. )
• Andy Roddick sylwetka na stronie Pucharu Davisa ( ang. )