Nicolás Almagro |
| Nicolás Almagro |
Almagro podczas
US Open 2009
|
Państwo |
Hiszpania
|
Miejsce zamieszkania |
Murcja
|
Data i miejsce urodzenia | 21 sierpnia 1985 Murcja
|
Wzrost | 183 cm |
Masa ciała | 81 kg |
Gra | praworęczna, jednoręczny backhand |
Status profesjonalny | 2003 |
Zakończenie kariery | aktywny |
Trener | Jose Perlas |
Gra pojedyncza |
Wygrane turnieje | 7 |
Najwyżej w rankingu | 11 (7 lipca 2008) |
Australian Open
| 4R (2010) |
Roland Garros
| QF (2008, 2010) |
Wimbledon
| 3R (2009) |
US Open
| 3R (2007-2010) |
Gra podwójna |
Wygrane turnieje | 0 |
Najwyżej w rankingu | 52 (5 lipca 2010) |
Australian Open | 2R (2008) |
Roland Garros | 3R (2010) |
Wimbledon | 1R (2006-2007, 2010) |
US Open | 2R (2009) |
Nicolás Almagro Sánchez Rolle (ur.
21 sierpnia
1985
w
Murcji
) -
tenisista
hiszpański
, zwycięzca turniejów
ATP Tour
w grze pojedynczej, reprezentant w
Pucharze Davisa
.
Oficjalnie rozpoczął karierę zawodową w 2003 i w tymże roku po raz pierwszy wystąpił w turnieju zaliczanym do cyklu ATP Tour. W 2004 awansował do pierwszej setki rankingu światowego, głównie dzięki wynikom z turniejów
challengerowych
. Zaliczył także debiut
wielkoszlemowy
, przegrywając jednak już w I rundzie
French Open
z
Gustavo Kuertenem
. W 2005 był po raz pierwszy w ćwierćfinale turniejowym ATP Tour, podczas rozgrywek w
Buenos Aires
.
W sezonie 2006 zaliczył półfinał w
Acapulco
, by następnie w kwietniu tegoż roku odnieść swoje pierwsze turniejowe zwycięstwo, na kortach ziemnych w
Walencji
, eliminując po drodze m.in.
Juana Carlosa Ferrero
i
Marata Safina
. W finale Almagro pokonał 6:2, 6:3
Gillesa Simona
.
W sezonie 2007 zaliczył swoje drugie turniejowe zwycięstwo w karierze, ponownie w
Walencji
. Rozstawiony z nr 3. Almagro w pojedynku finałowym pokonał Włocha
Potito Starace
4:6, 6:2, 6:1. W lipcu tegoż samego sezonu osiągnął jeszcze finał w szwedzkim
Båstad
, gdzie pokonał m.in.
Carlosa Moye
; przegrał w finale z
Davidem Ferrerem
.
Trzeci zawodowy turniej wygrał w połowie lutego 2008 w
Costa do Sauipe
, gdzie w finale po raz kolejny okazał się być lepszym od Carlosa Moyi. Niespełna miesiąc później wygrał rozgrywki
International Series Gold
w
Acapulco
, gdzie w finale wygrał z nr 1. turnieju
Davidem Nalbandianem
. Ponadto w kwietniu awansował do finału w
Walencji
, jednak w pojedynku o mistrzostwo nie sprostał Davidowi Ferrerowi. W maju awansował po raz pierwszy w karierze do ćwierćfinału rozgrywek wielkoszlemowych, a uczynił to podczas
Rolanda Garrosa
, gdzie wyeliminował m.in. grającego z nr 10.
Andy Murraya
; przegrał w trzech setach z
Rafaelem Nadalem
.
Rok 2009 Hiszpan zakończył z jednym wygranym turniejem, w
Acapulco
, zwyciężając w finale 11. tenisistę w rankingu światowym,
Gaëla Monfilsa
. Ponadto w lutym awansował do finału debla w
Buenos Aires
. Partnerem deblowym Almagro był
Santiago Ventura
, jednak mecz o tytuł przegrał z innym hiszpańskim duetem
Marcel Granollers-Pujol
-
Alberto Martín
.
W roku 2010 Almagro ponownie uzyskał ćwierćfinał
Rolanda Garrosa
, gdzie po raz kolejny odpadł z Nadalem. Następnie w połowie lipca odniósł swoje szóste turniejowe zwycięstwo, podczas rywalizacji w
Båstad
. Spotkanie finałowe Hiszpan rozstrzygnął na swoją korzyść w trzech setach nad
Robinem Söderlingiem
. Trzy tygodnie po tym sukcesie Hiszpan powonie wygrał rozgrywki szczebla ATP Tour, w szwajcarskim
Gstaad
, a w finale w dwóch setach pokonał
Richarda Gasqueta
.
W roku 2008 zadebiutował w reprezentacji podczas meczu Pucharu Davisa w I rundzie przeciwko Peru. Almagro wygrał swoje oba pojedynki singlowe, przyczyniając się w ten sposób do ostatecznego triumfu Hiszpanów w edycji z sezonu 2008. W 2010 ponownie otrzymał powołanie do kadry na mecze ze Szwajcarią i Francją.
Hiszpan podczas gry na korcie słynie z silnego
forehandu
oraz wykonuje jednoręczny
backhand
. Ponadto szybko porusza się po korcie i preferuje grę zza linii końcowej.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 11. miejscu w lipcu 2008, z kolei w zestawieniu deblistów w połowie na początku lipca 2010 plasował się na 52. pozycji. Od roku 2009 trenerem Hiszpana jest Jose Perlas.
Statystyki turniejowe
Legenda |
Wielki Szlem |
Tennis Masters Cup |
ATP Masters Series |
Igrzyska Olimpijskie |
ATP Tour 500 |
ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza
Mistrz (7)
Nr | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik w finale | Wynik finału |
1. | 2006 |
Walencja
| Ceglana |
Gilles Simon
| 6:2, 6:3 |
2. | 2007 |
Walencja
| Ceglana |
Potito Starace
| 4:6, 6:2, 6:1 |
3. | 2008 |
Costa do Sauipe
| Ceglana |
Carlos Moyá
| 7:6(4), 3:6, 7:5 |
4. | 2008 |
Acapulco
| Ceglana |
David Nalbandian
| 6:1, 7:6(1) |
5. | 2009 |
Acapulco
| Ceglana |
Gaël Monfils
| 6:4, 6:4 |
6. | 2010 |
Båstad
| Ceglana |
Robin Söderling
| 7:5, 3:6, 6:2 |
7. | 2010 |
Gstaad
| Ceglana |
Richard Gasquet
| 7:5, 6:1 |
Finalista (2)
Starty wielkoszlemowe
Turniej | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
---|
Australian Open
| – | – | 1R | 1R | 1R | 1R | 3R | 4R | 0 / 6 | 5-6 |
French Open
| – | 1R | 2R | 2R | 2R | QF | 3R | QF | 0 / 7 | 13–7 |
Wimbledon
| – | – | 1R | 1R | 1R | 2R | 3R | 1R | 0 / 6 | 3-6 |
US Open
| – | – | 2R | 1R | 3R | 3R | 3R | 3R | 0 / 6 | 9-6 |
Bilans spotkań | – | 0-1 | 2-4 | 1-4 | 3-4 | 7-4 | 8-4 | 9-4 | N/A | 30-25 |
Gra podwójna
Finalista (1)
Linki zewnętrzne