Poznańska szkoła metodologiczna (szkoła poznańska)- polski nurt marksizmu który odrzucał tzw. "humanistyczną interpretację marksizmu" starając się inkorporować do filozofii marksistowskiej elementy pozytywizmu i osiągnięcia szkoły lwowsko-warszawskiej . Szkoła poznańska koncentrowała się na zagadnieniach epistemologicznych i metodologicznych - w obręb jej zainteresowań wchodziła jednak przede wszystkim epistemologia historyczna, metodologia nauk humanistycznych i filozoficzne podstawy humanistyki (rozpatrywane z punktu widzenia marksizmu za pomocą metod analitycznych). Obok filozofów "szkoła poznańska" objęła więc także wielu historyków i metodologów historii. Do rozwoju filozofii analitycznej w UAM przyczynił się Kazimierz Ajdukiewicz . Główni reprezentanci szkoły byli jego sukcesorami - należeli do nich Jerzy Giedymin, Jerzy Kmita , Leszek Nowak i Jerzy Topolski .

Linki zewnętrzne

• Artykuł o poznańskiej szkole metodologicznej