Andrzej Maksymilian Fredro

Herb Bończa

Andrzej Maksymilian Fredro z Pleszowic, herbu Bończa , (ur. ok. 1620 w ziemi przemyskiej, zm. 25 kwietnia 1679 w Przemyślu ) – dworzanin królewski, kasztelan lwowski od 1654 , starosta krośnieński , wojewoda podolski od 1676 , wojski podolski 1677 , senator, poseł i marszałek sejmu (zerwanego przez liberum veto W. Sicińskiego , w 1652 ), polski polityk i filozof, fundator klasztoru i kościoła w Kalwarii Pacławskiej , projektodawca reform wojskowych, pisarz barokowy podejmujący tematykę polityczną, gospodarczą i wojskową, nazywany polskim Tacytem , moralista, pedagog, mówca, historyk.

Rodzina

Urodzony i zamieszkały w ziemi przemyskiej jako syn stolnika i wojskiego przemyskiego Jerzego Stefana Fredry (zm. 1634 w Przemyślu ) i Katarzyny Biereckiej. Wnuk wojskiego przemyskiego - Andrzeja Fredry (zm. w 1621 ).

Andrzej Maksymilian Fredro ożenił się z Katarzyną Gidzińską z Gidny, z którą miał dwie córki: jedna, Teresa Anna Fredro wzięła ślub z Łączyńskim - podkomorzym nowogródzkim , i po jego śmierci została mniszką; druga, Anna Wincenta (zm. 1733 ) - została żoną księcia Michała Franciszka Czartoryskiego - starosty krzemienieckiego , a następnie wzięła ślub z księciem Kazimierzem Władysławem Sapiehą - kasztelanem trockim.

Synami Fredry byli; Jerzy Bogusław Fredro ( 1651 - zm. po 1710 ) - łowczy koronny, kasztelan lwowski, i Stanisław Józef Fredro (zm. 1724 ) - który po bracie został kasztelanem lwowskim.

Kariera

Kształcił się w Akademii Krakowskiej (od 1637 ). Od 1646 wielokrotny uczestnik sejmów walnych; rzecznik średniej szlachty. Wystawca znacznych oddziałów wojskowych na kolejne wojny. W 1651 został wysłany przez króla z poselstwem do Siedmiogrodu . Marszałek pierwszego zerwanego parlamentu ( 1652 ). Od 1654 kasztelan lwowski . W czasie potopu szwedzkiego wierny królowi. W latach sześćdziesiątych opozycjonista. Neutralny w czasie rokoszu Lubomirskiego . W 1669 zwolennik wyboru Polaka (Piasta). W latach 70. XVII w. przebywał w swoich dobrach na ziemi lwowskiej. Ufortyfikował Przemyśl . Na elekcji 1674 poparł Jana Sobieskiego . Od 1676 wojewoda podolski . Był zwolennikiem kontrreformacji . W 1665 ufundował Kalwarię Pacławską .

Twórczość

Dobrze wykształcony, nieprzeciętnie inteligentny, pisał chętnie i z powodzeniem. Propagował idee "złotej" wolności szlacheckiej, jednomyślności sejmu, elekcyjności władzy królewskiej. Sprzeciwiał się reformacji. Autor zbiorów sentencji: Monita politico-moralia ( 1664 ), wydanych kilkanaście razy w ciągu następnych stu lat, czytanych również za granicą, tłumaczonych na niemiecki i francuski, oraz Przysłowia mów potocznych ( 1658 ). Twórca traktatów: Scriptorum [...] fragmenta ( 1660 ) Monita politicomoralia (1664), oraz Militarium seu axiomatum belli (1668) Militarium [...] libri II ( 1668 ). W dziedzinie gospodarki opowiadał się za merkantylizmem , w dziedzinie polityki - za demokracją , w dziedzinie moralności – za złotym środkiem .

Źródła

Poprzednik Wincenty Korwin Gosiewski

Marszałek Sejmu I Rzeczypospolitej 1652

Następca Aleksander Sielski