Mapa hipsometryczna Polski
Mapa hipsometryczna -
mapa ogólnogeograficzna
, na której przy pomocy
poziomic
i
barw
między nimi zawartych jest odwzorowane ukształtowanie powierzchni lądu. Mapa hipsometryczna przedstawia wybrane wysokości oraz plastycznie obrazuje układ nizin, wyżyn i gór. Na szczegółowych mapach hipsometrycznych (małych terenów) można odczytać wypukłe formy terenu (pagórki, wzgórza i góry), oraz formy wklęsłe (doliny i nawet małe kotliny).
Główne barwy na skali
barw
hipsometrycznych
:
Dla obszarów wyżej położonych stosuje się różną kolorystykę, np. barwy:
- pomarańczową przechodzącą w czerwień (do ciemnych czerwieni)
- beże przechodzące w brązy dla najwyższych obszarów
- odcienie fioletu.
Granice powyższe są raczej umowne i w zależności od przedstawianego na mapie obszaru, a nawet tradycji występującej w danym kraju, mogą się one nawet znacznie różnić.
Skala barw hipsometrycznych wykorzystuje właściwość wzroku ludzkiego, który obiekty o barwie czerwonej kojarzy jako bliższe, a o zimnych barwach jako dalsze. Metoda hipsometryczna została na szerszą skalę wykorzystana i rozpropagowana przez
Eugeniusza Romera
, który w 1908 wydał pierwszy na świece atlas (Atlas geograficzny, wydawany później pod tytułem Mały atlas geograficzny) zawierający, jako podstawowe, mapy hipsometryczne.
Porównaj:
mapa batymetryczna
.
Zobacz też