Krytyczna pedagogika miejsca "jest reakcją przeciwko polityce i praktyce reform edukacyjnych, które lekceważą miejsca oraz nie badają przekonań na temat związków między edukacją a polityką rozwoju ekonomicznego"[1].
Cele
dekolonizacja - transformacja kultury dominującej, naprawa i odnowienie tradycyjnych wzorów kulturowych tj. relacje międzypokoleniowe
powtórne zasiedlanie - uczyć się żyć dobrze pod względem społecznym i ekologicznym
