 Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.
Gajusz Juliusz Cezar
|
|
Rys. Popiersie Juliusza Cezara
|
Gajusz Juliusz Cezar - (102 lub 100 p.n.e. - 44 p.n.e.), rzymski wódz, mąż stanu i pisarz; potomek arystokratycznego rodu julijskiego. Spowinowacony ze stronnictwem popularów. Popadł w niełaskę u Sulli, podczas tzw. proskrypcji sullańskich został wygnany z Rzymu i schronił się w Azji Mniejszej. W 78 p.n.e., po śmierci Sulli, wrócił do Rzymu, gdzie nadal popierał popularów. W 68 p.n.e. został kwestorem rozpoczynając karierę senatorską. W 65 p.n.e. objął urząd edyla, zdobył popularność i zaskarbił sobie względy ludu wystawnymi igrzyskami. Zbliżył się wówczas do przywódcy ekwitów i najbogatszego człowieka Rzymu, Marka Licyniusza Krassusa, wraz z którym był wmieszany w spisek Katyliny (65 p.n.e.). Posądzony został również o udział w jego drugim spisku, wykrytym przez Cycerona (63 p.n.e.). Jako pretor (od 64 p.n.e.) Cezar opowiedział się przeciw karze śmierci dla spiskowców, której domagali się Cyceron i Katon Młodszy, popadając na tym tle w konflikt z Cyceronem. W 63 p.n.e. Cezar otrzymał godność najwyższego kapłana, a w 61 p.n.e. urząd namiestnika Hiszpanii Dalszej , gdzie ujawniły się jego talenty przywódcze i organizacyjne. Jako namiestnik prowincji Cezar odzyskał swój utracony w czasie edylatu majątek. 60 p.n.e. powrócił do Rzymu, gdzie wykorzystując konflikty między senatem a Pompejuszem Wielkim, zawarł tajne porozumienie z Pompejuszem i Krassusem. 59 p.n.e. został konsulem i wbrew woli senatu przeprowadził postulaty triumwirat. 58 p.n.e. został namiestnikiem Galia Przedalpejska i Zaalpejskiej. Do 56 p.n.e. podbił całą prowincję. W latach 55 i 54 p.n.e. dwukrotnie wyprawiał się do Brytanii, nie zdobył jednak wyspy. 52-51 p.n.e. stłumił powstanie Galów. Wzrastająca potęga Cezara zaniepokoiła senat, który starał się ograniczyć jego wpływy, powierzając, konsulat Pompejuszowi i udzielając mu szerokich pełnomocnictw wojskowych, natomiast Cezara pozbawiając prawa zaocznego ubiegania się o konsulat na 49 p.n.e. i żądając wcześniejszego oddania dowództwa. Cezar zdecydował się na zamach stanu i 49 p.n.e. przekroczył rzeczkę Rubikon, stanowiącą umowną granicę Rzymu, wypowiadając słynne słowa (alea iacta est).Wojna domowa rozpoczęła się zajęciem przez Cezara Rzymu. Pompejusz z częścią senatorów zbiegł z Italii, by zgromadzić przeciwko Cezarowi swoje legiony znajdujące się w prowincjach wschodnich, liczył również na pomoc władców hellenistycznych. Pokonany przez Cezara w 48 p.n.e. pod Farsalos Pompejusz zbiegł do Egiptu, gdzie został zamordowany z rozkazu króla Ptolemeusza XIII. Cezar wyprawił się w kierunku Egiptu, gdzie wmieszał się w spory dynastyczne między królem Ptolemeuszem a jego siostrą Kleopatrą VII, którą osadził na tronie. W wojnie z Farnacesem II, królem Pontu, zwyciężył w 47 p.n.e. pod Zelą i zajął Bitynię. Po rozproszeniu resztek Pompejańczyków w 46 p.n.e. pod Tapsus i w 45 p.n.e. pod Mundą Cezar powrócił triumfalnie do Rzymu, gdzie skumulował w swym ręku wiele urzędów (dożywotnia dyktatura, władza i nietykalność trybuna, zwierzchnictwo nad prowincjami i wojskiem), sprawując faktyczną dyktaturę i jedynowładztwo. Cezar przeprowadził szereg reform, m.in. nadał obywatelstwo mieszkańcom Galii Transpadańskiej, zwiększył autonomię miast italskich, wprowadził kontrolę przeciw nadużyciom w prowincjach, zatwierdził kilka ustaw agrarnych, nakazał założenie kolonii rzymskich w prowincjach, ponadto planował osuszenie błot pontyjskich oraz budowę kanału przez Istm Koryncki. Z Cezarem wiąże się także reformę kalendarza. Jego działalność przerwał niespodziewany zamach w idy marcowe (15 III) 44 p.n.e. Na czele spiskowców stał Brutus Kasjusz. Swoje sukcesy wojskowe zawdzięczał Cezar m.in. podniesieniu sprawności zaopatrzenia armii, wprowadzeniu wojsk inżynieryjnych, udoskonaleniu metod oblężniczych oraz urguntowaniu autorytetu wodza. Pozostawił po sobie także cenną spuściznę literacką m.in. poezję i dramaty, gramatykę (De analogia) oraz prace historiograficzne (Wojna galijska, wydanie polskie 1978, O wojnie domowej, wydanie polskie 1951), charakteryzujące się tendencyjnością polityczną. Commentarii de bello civili (3 księgi - wojna domowa), Suplementa Caesaris - uzupełnienienia do dzieł Cezara dokonane przez innych autorów, prawdopodobnie podwładnych Cezara: Bellum Alexandrinum (walki w Egipcie), Bellum Africanum i Bellum Hispaniense (walki z Pompejańczykami). Jego dzieła mają dużą wartość historyczną i literacką. Cezar należy do najsławniejszych postaci historycznych, w świadomości powszechnej stał się nie tylko sławnym wodzem ale też symbolem jedynowładcy.
Inne hasła zawierające informacje o "Gajusz Juliusz Cezar":
Chronologia powstawania dzieł Williama Szekspira
...
Ekranizacje dzieł Williama Szekspira
...
1511
...
Ignacy Hołowiński
...
79
...
Cesarze rzymscy
...
Pliniusz Starszy
...
Tercyna
...
Salomea Słowacka
...
1505
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Gajusz Juliusz Cezar":
010b. Rzym (plansza 8)
Gajusz Juliusz Cezar
Rzym
Walkę o władze wygrał pochodzący ze starej patrycjuszowskiej rodziny ...
010c. Rzym (plansza 4)
...
219 Kultura, nauka i oświata w okresie II wojny światowej (plansza 3)
...
|
