Jakob Friedrich Fries

Jakub Fryderyk Fries (ur. 23 sierpnia 1773  r. w Barby nad Łabą , zm. 10 sierpnia 1843  r. w Jenie ), niemiecki filozof, profesor uniwersytetów w Heidelbergu i w Jenie .

Zapomniany filozof, na którego nazwisko powołują się znakomitości współczesnej matematyki i fizyki.

W 1778 roku został wraz z młodszym bratem oddany do ochronki w Niesky , ponieważ jego ojciec z powodu wielu podróży nie miał dla nich czasu.

W 1792 rozpoczął studia na seminarium teologicznym w Niesky , które ukończył w trzy lata. Tam również zapoznał się z filozofią Kanta , który zachwycił go matematyczną klarownością swych wywodów.

Od 1795 rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Lipsku , gdzie zetknął się z filozofią Fichtego , który zaabsorbował go do tego stopnia, że przeniósł się do Jeny , aby móc słuchać jego wykładów. W Jenie poznał chemika Scherera, z którym rozpoczął naukowo owocną współpracę.

Później obejmuje posadę nauczyciela domowego w Zofingen ( Szwajcaria ), aby jednocześnie pracować nad swoim krytycznym dziełem.

W 1800 wrócił do Jeny jako docent. W tym czasie stał się znany jako autor dzieł: "Reinhold, Fichte, Schelling" oraz "System der Philosophie". W pierwszej pracy wypowiada się bardzo krytycznie o Reinholdzie, Fichtem, Schellingu i Heglu. Heglowi poświęcił później jeszcze jedno krytyczne pismo "Nichtigkeit der Hegelschen Dialektik" ( 1828 ).

W roku 1805 został powołany na stanowisko profesora filozofii w Heidelbergu . Na ten czas wypada również jego ślub z Karoliną Erdmann. Zawiązuje przyjaźń z de Wettem i Jacobim. W tym czasie powstaje "Neue Kritik der Vernunft", a także powieść "Julius und Evagoras".

W 1816 roku wrócił do Jeny .

Rok 1819 był dla Friesa tragiczny, jego żona umiera, zaś były student Friesa - Karol Sand - zasztyletował pisarza i rosyjskiego szpiega August von Kotzebue . Na podstawie przeinaczonej treści listu Friesa władze zakazują mu nauczania. Otrzymuje jednocześnie profesurę fizyki i matematyki. Jednak dopiero po latach jest mu dane wrócić w ograniczonym stopniu do nauczania filozofii. Resztę życia poświęcił studiom filozoficznym i fizykalnym. Napisał "Psychische Anthropologie" (1820/21), "Mathematische Naturphilosophie" ( 1822 ) oraz "Geschichte der Philosophie" (1837/40).

W pierwszy dzień Nowego Roku 1843 doznał ataku serca, niedługo potem 10 sierpnia po raz drugi, tym razem zakończonego śmiercią.