|
Francesco Landino
Francesco LandinoFrancesco Landino (Landini) (ur. ok.
1325
, zm.
2 września
1397
we
Florencji
) –
włoski
niewidomy poeta, kompozytor i
organista
okresu
Trecento
(we Francji –
Ars nova
) tworzący we
Florencji
. Prócz muzyki zajmował się również gramatyką, poetyką i filozofią. O jego życiu nie wiadomo zbyt wiele; pewne jest natomiast, że od 1365 do śmierci był kapelanem w kościele San Lorenzo we Florencji; przypuszcza się, że wcześniej przebywał w
Wenecji
. Wśród współczesnych cieszył się uznaniem jako wybitny
wirtuoz
organów oraz
organmistrz
. W zachowanym do dnia dzisiejszego dorobku Landina znajdują się przede wszystkim ballaty (ok. 140) oraz kilkanaście
madrygałów
. Jego utwory cechują się nawiązaniami do tradycji włoskich oraz wyraźnymi wpływami francuskimi. Wypracował ponadto indwidualny styl harmoniczny oraz charakterystyczny zwrot harmoniczny: tzw.
kadencję landinowską
, polegającą na zejściu z
finalis
na
dźwięk prowadzący
(VII stopień), odejściu od niego o sekundę w dół na sekstę (VI stopień, tzw. sekstę Landina) i powtórnym osiągnięciu finalis skokiem
tercji
w górę. Bibliografia-
Józef M. Chomiński
, Historia harmonii i kontrapunktu, tom I, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1958.
- Encyklopedia Muzyki, red. A. Chodkowski, Warszawa, PWN, 2001 .
Inne hasła zawierające informacje o "Francesco Landino":
1484
...
Stanisław Hozjusz
...
1986
...
Vincenzo Bellini
...
Bernardo Bellotto
...
1457
...
1863
...
1848
...
Ekologia
...
Arystoteles
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Francesco Landino":
109 Kultura europejskiego baroku (plansza 5)
...
|
|
|
|