1. Polityka rolna państwa – systemy kredytowania, ustalanie limitów produkcji i cen minimalnych na produkty rolne, ochrona własnego rolnictwa przez odpowiednią politykę celną.
Jeszcze na początku lat 80-tych XX w. ponad 25% użytków rolnych, głównie na zachodzie i północy kraju, należało do państwowych gospodarstw rolnych (PGR-ów), rolniczych spółdzielni produkcyjnych i kółek rolniczych.
Forma własności wpływała na sposób gospodarowania, strukturę użytkowania gruntów i charakter produkcji rolnej.
W gospodarstwach państwowych i spółdzielczych występował wysoki odsetek gruntów ornych w ogólnej powierzchni użytków rolnych.
W gospodarstwach indywidualnych w powierzchni zasiewów znacznie większy udział miały ziemniaki, a mniejszy zboża.
Od 1951 roku obowiązywał system dostaw obowiązkowych, zniesiony dopiero po 20 latach,
Polityka rolna w okresie PRLu faworyzowała PGRy, które mimo słabszych wyników produkcyjnych były dotowane z budżetu państwa.
Przełomowym momentem w rozwoju polskiego rolnictwa było zainicjowanie po 1989 r. procesów transformacji społeczno-gospodarczej.
