Na wiosnę i jesienią troposfera jest najgrubsza nad równikiem. W trakcie naszego lata, kiedy promienie słoneczne bardziej oświetlają półkule północną, to właśnie tam znajduje się najgrubsza warstwa troposfery. Sytuacja zmienia się podczas astronomicznej zimy. Troposfera jest wtedy najgrubsza nad półkulą południową. Najbardziej charakterystyczną cechą tej warstwy jest spadek temperatury i wilgotności powietrza wraz z wysokością. Źródłem ciepła i wilgoci troposfery są powierzchnie wodne i lądowe. Więc im dalej od powierzchni Ziemi, tym chłodniej. Prawidłowość nie jest jednak regułą, istnieją odstępstwa. Sytuację, w której wraz ze wzrostem wysokości rośnie temperatura, nazywamy inwersją termiczną. W troposferze temperatura zmienia się wraz z wysokością średnio o 0,6°C/100 m. Wskaźnik ten może się jednak wahać w zakresie od 0,4°C/100 m do 1°C/100 m. Zależy to od zawartości pary wodnej w powietrzu.
Nachylenie równika niebieskiego
