Warstwy atmosfery ziemskiej

Warstwa, w której temperatura przestaje spadać i się stabilizuje, to tropopauza – granica troposfery. Przeciętna grubość tropopauzy wynosi od 1 do 2 km. W jej obrębie wieją prądy strumieniowe – gwałtowne, prawie poziome strumienie powietrza o prędkości około 180-200 km/godz. Nad tropopauzą znajduje się stratosfera. Jej dolna część jest zimna (temperatura jest tam niska i wzrasta nieznacznie). W górnej ciepłej warstwie tworzy się ozon O₃, czyli trójatomowa cząsteczka tlenu. Ozon powstaje w wyniku reakcji, polegającej na rozbiciu dwuatomowej cząsteczki tlenu przez fotony światła. Proces ten – fotodysocjacja – to reakcja, w której pochłonięcie fotonu prowadzi do rozpadu cząsteczki pochłaniającej: O₂+ foton › 2O Dalej, ze względu na wysoką reaktywność tlenu w postaci atomowej, dochodzi do kolejnej reakcji: O + O₂› O₃. Jest to typowa reakcja egzotermiczna, w trakcie której zostaje wydzielone ciepło. I właśnie powstawanie ozonu stanowi przyczynę wzrostu temperatury w górnej części stratosfery. W zimie w stratosferze powstają chmury perłowe (obłoki iryzujące). Są to chmury zbudowane z bardzo drobnych kryształków lodu. Widoczne są jedynie w nocy, kiedy oświetla je Słońce ukryte za horyzontem.