Pierwszą z metod datowania względnego jest metoda stratygraficzna, która opiera się na wyliczeniu wieku skał. Zasady pozwalające na tej podstawie rekonstruować chronologię zdarzeń ustalono już w XVII w. i są to:
warstwy młodsze znajdują się na starszych
warstwy skał, które osadziły się na dnie zbiorników wodnych, pierwotnie zalegały poziomo, więc jeśli obecnie mają inny układ, to zaburzenie powstało po złożeniu osadu
pierwotnie warstwy skalne charakteryzowały się znaczną rozciągłością przestrzenną, więc jeśli obecnie obserwuje się przerwanie jej, to świadczy to o późniejszej działalności procesów tektonicznych lub erozyjnych
procesy powodujące zaburzenia warstw i wywołane przez nie skutki są zawsze młodsze od samych warstw
