Skala dendrochronologiczna to porównanie budowy słojów wcześniej ściętych drzew z współczesnymi, co da badaczowi zapis informacji o wcześniejszych warunkach pogodowych (np. o temperaturze, ilości opadów). W skali dendrochronologicznej zawarto specyficzną sekwencję przyrostów, która pozwala badaczowi porównać z nią znaleziony materiał, co pozwoli na określenie, kiedy rosło dane drzewo, a co za tym idzie - ile ma lat? Punktem wyjścia dendrochronologii są drzewa nadal rosnące, z których pobiera się próbki (szczególne znaczenie mają drzewa długowieczne, takie jak sekwoja i sosna długowieczna w Ameryce oraz dąb w Europie). Metodę dendrochronologiczną stosuje się w badaniach archeologicznych oraz służy do kalibracjidatowań radiowęglem.
Sekwoje w
