Przedstawicielami „personalizmu liberalistycznego” są np.: E. Mounier, G. Marcel, P. Ricoeur,
K. Rahner, F. Böckle, J. Tischner, A. Grzegorczyk. „Personalizm liberalistyczny” wskazuje na prymat wolności w stosunku do innych wartości osobowych. Personalizm ten neguje stałość natury ludzkiej, twierdząc, że „bycie osobą znaczy więc samo posiadanie podmiotu jako takiego w świadomej i wolnej relacji do całości”, „człowiek jako całość jest powierzony samemu sobie”.
W konsekwencji postuluje dynamiczny wymiar osoby, która w procesie dziejowym osobą „się staje”. Jest ona ponadto otwarta na innych, prezentując w ten sposób duży stopień dialogiczności i nie systemowości.
„Personalizm etyczny” reprezentują przede wszystkim: K. Wojtyła, T. Styczeń, A. Szostek,
A. Rodziński i in. To „teoria opierająca się na moralnym znaczeniu osoby”.
|
|
G. Marcel
|
J. Tischner
|
