Personalizm „to doktryna podkreślająca autonomiczną wartość człowieka jako osoby i postulująca jej pełną afirmację, a także programy działań wspierających rozwój osoby ludzkiej, podporządkowujące wartości ekonomiczne i techniczne wartościom osobowo-duchowym”.
Personalizm zwraca więc uwagę na dobro i rozwój osoby jako bytu wolnego, zdolnego do samookreślenia się, mającego możliwość wyrażenia siebie w swoich czynach i dziełach. Rozwojowi osoby muszą być podporządkowane wszystkie partykularne wartości realizowane w życiu jednostkowym i w relacji z innymi osobami, a także Osobą Boga.
W personalizmie można wyodrębnić dwie odmienne tendencje w zależności od zakresu badań, skoncentrowanych na epistemologii związanej z teorią wiedzy, lub na metafizyce związanej z teorią rzeczywistości i Bytu. Te dwa różne podejścia do rzeczywistości, rozumowo–teoriopoznawcze i bytowo–metafizyczne doprowadziły do powstania koncepcji racjonalistycznej i intuicyjnej.
