Przedstawicielami „personalizmu metafizycznego” są np. J. Maritain, M. A. Krąpiec, M. Gogacz, H. Seidl. Najbardziej charakterystycznym elementem tego personalizmu jest niejako zewnętrzny sposób podejścia do osoby, dokonujący się w oparciu o pojęcia i terminologię metafizyczną.
Metafizyk analizuje byt w perspektywie: podmiot–przedmiot i dane dotyczące jego własnej podmiotowości nie modyfikują definicji osoby będącej w relacji poznawczej z przedmiotem jego analizy.
