Wierzba uszata
Systematyka [1]
Domena :	eukarionty
Królestwo :	rośliny
Klad :	rośliny naczyniowe
Klad :	rośliny nasienne
Klasa :	okrytonasienne
Klad :	klad różowych
Rząd :	malpigiowce
Rodzina :	wierzbowate
Rodzaj :	wierzba
Gatunek :	wierzba uszata
Nazwa systematyczna
Salix aurita L. Sp. pl. 2:1019. 1753

Liście

Wierzba uszata (Salix aurita) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych . Występuje w Azji i Europie . W Polsce w stanie naturalnym występuje na całym niżu. Roślina pospolita.

Morfologia

Pokrój

Szeroko rozrastający się krzew o wysokości do 2 m i zwieszających się gałęziach. Często tworzy regularne, duże i gęste kępy.

Pędy

Młode gałązki bardzo cienkie i krótkie, nagie lub prawie nagie, o żółtym lub czerwonawym zabarwieniu. Starsze gałęzie pokryte charakterystycznymi płaskimi wklęsłościami. Po zdarciu nad nimi kory zaobserwować można w drewnie wypukłe listewki. Gałęzie zazwyczaj nierówne, o sęczkowatym wyglądzie. Czerwonawe lub żółtawe pączki drobne i liczne.

Liście

Odwrotnie jajowate, najszersze w pobliżu wierzchołka, o wierzchołku ostro zakończonym i przeważnie przegiętym. Długość liści 3-7 cm, szerokość 1,5-3 cm. Z wierzchu liście ciemnozielone, na spodniej stronie szarozielone. Mają trwałe przylistki o uszkowatym kształcie (stąd nazwa gatunkowa rośliny) i wyraźnie widoczną nerwację, zwłaszcza na spodniej stronie. Młode liście silnie owłosione, później łysiejące, szczególnie na wierzchniej stronie. Nie czernieją podczas schnięcia.

Kwiaty

Roślina dwupienna . Kwiaty zebrane w kotki o dwubarwnych przysadkach ; górą czarnych lub rdzawych, dołem jasnych. Kotki żeńskie mają długość ok. 2 cm i 3-9 podsadek u nasady. Przysadki drobne, dołem owłosione z charakterystyczna bródką na szczycie, górą nagie. Ich owłosione słupki osadzone są na trzonku prawie tej długości co zalążnia , szyjki słupka brak, znamiona krótkie, główkowate. Kotki męskie o długości do 2,5 cm, łopatkowatym lub jajowatym kształcie, górą owłosione białymi, krótkimi włoskami. Kwiaty męskie z jednym szerokim, czworokątnym miodnikiem , pręciki o wolnych nitkach, u nasady owłosione, pylniki początkowo czerwone, w czasie dojrzewania żółte, a po przekwitnięciu brunatne.

Owoc

Torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz.

Biologia i ekologia

Fanerofit . Siedlisko: wilgotne łąki , torfowiska , brzegi wód. W górach występuje po regiel dolny . Często w towarzystwie wierzby szarej. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl/O/All. Alnetea glutinosae, Ass. Myrico-Salicetum auritae i Ass. Salicetum pentandro-cinereae^[2]. Kwitnie od marca do kwietnia, zwykle przed rozwojem liści. Jest rośliną owadopylną i miododajną . Nasiona rozsiewane przez wiatr .

Zmienność

Tworzy mieszańce z gatunkami: w. borówkolistna , w. czerniejąca, w. długokończysta, w. iwa , w. lapońska , w. pięciopręcikowa , w. płożąca , w. purpurowa , w. rokita , w. śniada, w. siwa , w. trójpręcikowa , w. wawrzynkowa ^[3].

Zastosowanie

• Roślina uprawna . Czasami uprawiana jako roślina ozdobna w naturalnej formie krzewiastej, lub piennej (szczepiona na pniu innego gatunku wierzby). Szczególnie nadaje się do obsadzania brzegów oczek wodnych . Forma pienna może również stanowić dekorację trawnika .
• Sposób uprawy: Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, potrzebuje natomiast stale wilgotnego podłoża. Preferuje stanowiska słoneczne. Aby powstała ładna i gęsta korona, należy ją systematycznie przycinać.

Bibliografia

Przypisy