Wierzba wawrzynkowa
Wierzba wawrzynkowaWierzba wawrzynkowa, wierzba wawrzynkolistna (Salix daphnoides) –
gatunek
rośliny wieloletniej
należący do rodziny
wierzbowatych
. Pochodzi z Europy, rozprzestrzenia się też gdzieniegdzie poza Europą[2]. W
Polsce
w stanie naturalnym występuje głównie w
Karpatach
, na niżu rzadko spotykana. Roślina dość rzadka. Morfologia- Pokrój
-
Krzew
lub
drzewo
o wysokości do 10 m.
-
Pędy
- Roczne
gałązki
obłe i długie, połyskujące, bez nalotu, koloru czerwonobrunatnego. Starsze gałęzie grube i kruche, pokryte sinoniebieskim woskowym nalotem.
Kora
po wewnętrznej stronie o cytrynowożółtym kolorze.
Pączki
wypukłe, duże, zaostrzone.
-
Liście
- Lancetowate lub eliptyczno-lancetowate, zaostrzone, z obu stron nagie (czasami tylko główny nerw jest owłosiony). Mają długość 5-10 cm. Podczas suszenia nie czernieją. Nietrwałe duże
przylistki
o ukośnie sercowatym kształcie.
-
Kwiaty
-
Roślina dwupienna
. Kwiaty zebrane w
kotki
o dwubarwnych
przysadkach
; dołem jasnych, lub czerwonawych, górą czarniawych. Kotki bez szypułek, o szerokojajowatych przysadkach, duże, zwykle po kilka razem. W
kwiatach żeńskich
słupki siedzące, lub na bardzo krótkich trzonkach,
zalążnia
słupka przylegająco, gęsto owłosiona, znamię dwudzielne, krótsze od szyjki i wyraźnie łukowato rozchylone. Kotki męskie bezszypułkowe, o szerokości ok. 17 mm i długości do 5 cm, o przysadkach owłosionych głównie na brzegach. Młode kotki całkowicie otulone białymi, jedwabistymi włosami.
Kwiaty męskie
z 1 wydłużonym
miodnikiem
, o
pręcikach
różnej długości, z wolnymi nitkami i żółtymi
pylnikami
.
-
Owoc
-
Torebka
.
Biologia i ekologiaSiedlisko: nadmorskie
wydmy
, brzegi wód. Preferuje gleby piaszczyste. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych
gatunek charakterystyczny
dla związku zespołów (All.) Salicion eleagni[3]. Kwitnie od marca do kwietnia, przed rozwojem liści.
Roślina miododajna
i
owadopylna
. Nasiona rozsiewane przez
wiatr
. ZmiennośćTworzy
mieszańce
z gatunkami: wierzba czerniejąca ,
w. iwa
,
w. krucha
,
w. purpurowa
,
w. płożąca
,
w. rokita
w. szara
,
w. siwa
,
w. wiciowa
[4]. ZastosowanieCzasami uprawiana jako
roślina ozdobna
, lub do nasadzeń krajobrazowych. Używana również do obsadzania piaszczystych nieużytków (np. żwirowisk). Przypisy Bibliografia- W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
- Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. .
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. .
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Inne hasła zawierające informacje o "Wierzba wawrzynkowa":
Wierzba śląska
...
Wielki Staw (jezioro w Karkonoszach)
...
Bełdany
...
Mazurski Park Krajobrazowy
...
Bóbr europejski
...
Polska Czerwona Księga Roślin
...
Długosz królewski
...
Pobrzeże Kaszubskie
...
Bór sosnowy
...
Plejstocen
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Wierzba wawrzynkowa":
Świat roślinny i zwierzęcy w Polsce (plansza 13)
...
031b. Ekosystemy i ich rozwój (plansza 13)
...
005. Przegląd i znaczenie nasiennych (plansza 15)
...
|