Czasowniki zaczynające się na samogłoskę lub na „h” wypierają słabe „e” z zaimka je, tworząc w efekcie jeden wyraz powiększony o dźwięk „ż”. W liczbie mnogiej tworzą łączenia międzywyrazowe:
aimer – lubić,
kochać
l. poj. osoba
forma czasownika wraz z wymową
l.mn. osoba
forma czasownika wraz z wymową
1.
j'aime [żɛm]
1.
nous ͜ aimons [nuzɛmą]
2.
tu aimes [ty ɛm]
2.
vous ͜ aimez [vuzɛme]
3.
il aime [ilɛm]
3.
ils ͜ aiment [ilzɛm]
Ils n'aiment pas le lait, ils aiment le coca. (Oni nie lubią mleka, lubią koka-kolę.)
Odmiana czasownika zwrotnego, dodatkowo tworzącego oboczności rdzenia (dodanie „l”)
W ten sposób odmienia się wszystkie czasowniki kończące się na -eler albo -eter.
s'appeler
(nazywać się)
l. poj. osoba
forma czasownika
l.mn. osoba
forma czasownika
1.
Je m'appelle
1.
Nous nous appelons
2.
Tu t'appelles
2.
Vous vous appelez
3.
Il s'appelle
3.
Ils s'appellent
Forma zaimka zwrotnego zależy od osoby; w tłumaczeniu dosłownym otrzymalibyśmy: ja mnie nazywam, ty ciebie nazywasz, on się nazywa, my nas nazywamy, itd.
