Dewońskietarczowce, zwane też plakodermami, osiągały największe rozmiary spośród ówczesnych zwierząt (nawet ponad sześć metrów długości). Większość jednak była mniejsza. Na ogół prowadziły przydenny tryb życia. Miały chrzęstny szkielet wewnętrzny (w tym łuki kręgowe otaczające trwałą strunę grzbietową). Przód tułowia i głowę okrywał pancerz z tarcz kostnych. Ciekawą ich cechą było to, że nie miały zębów (ich funkcję pełniły ostre krawędzie szczęk). Już w dewonie wyodrębniły się obie gromady ryb współczesnych – chrzęstne i kostne. Ryby chrzęstne są bliżej spokrewnione z tarczowcami. Mają jednak zęby, zbudowane z przekształconych, powiększonych łusek (zwanych szkliwem, zębiną i miazgą w środku).
