Lekcja: "Zróżnicowanie i przydatność rolnicza gleb w Polsce"
Gleby astrefowe
Rędziny - gleby powstałe na podłożu skał węglanowych lub siarczanowych (wapieniu, kredzie, gipsie, marglach, dolomitach). Głównym czynnikiem glebotwórczym jest skała macierzysta. Poziom próchniczy zalega bezpośrednio na skale macierzystej i posiada odczyn zasadowy. Są to gleby nadające się pod uprawy roślin okopowych w przypadku, gdy posiadają odpowiednią miąższość.
Czarne ziemie - powstały w procesie bagiennym na podłożu bogatym w węglan wapnia na terenie, na którym poziom wody gruntowej obniżył się. Posiadają poziom próchniczy o dużej miąższości oraz poziom glejowy. Są bardzo żyzne, ale trudne do uprawy.
Gleby bagienne – powstają w warunkach nadmiernego nawilgocenia terenu i przy udziale roślinności błotnej. Charakteryzują się dużą ilością substancji organicznej, najczęściej słabo rozłożonej oraz oglejeniem ze względu na duże uwodnienie terenu, mają one odczyn kwaśny. Są to gleby mało urodzajne nawet po osuszeniu. Występują one tam, gdzie obecny jest nadmiar wody, np. w obniżeniach powierzchni o trudno przepuszczalnym podłożu albo wysokim poziomie wód gruntowych
Mady rzeczne – gleby aluwialne powstałe na skutek osadzania substancji ilastych i ograniczonych podczas wylewania rzek. Tworzą się wzdłuż dolin rzecznych ,szczególnie w ich ujściach. Skałą macierzystą są dla nich namuły rzeczne. Gleby te z reguły są bardzo żyzne, nadające się pod różnego typu uprawy.
Gleby górskie - gleby inicjalne – najmniej urodzajna ich odmiana. Są kamieniste, powstałe na świeżej zwietrzelinie, ubogie w próchnicę, o słabo, lub nie w pełni wykształconym profilu glebowym.
