Dryf kontynentów według Alfreda Wegenera

Analizując pomiary geodezyjne z lat 1870-1907 i weryfikując dane Weneger otrzymał wartość rocznego dryfu wynoszącą 32 mm. Uzyskał zatem dużą zgodność obliczeń. Hipoteza wyjaśniała również przyczyny dryfu. Miał nią być ruch obrotowy Ziemi oraz grawitacyjne oddziaływania Słońca i Księżyca. W takiej wersji, mimo pewnych wątpliwości, hipoteza została zaakceptowana przez świat nauki. W roku 1930 Alfred Wegener zginął podczas burzy śnieżnej w trakcie badań naukowych na Grenlandii. Wkrótce potem poddano w wątpliwość przyczyny dryfu. O ile przyjęto wytłumaczenie ruchu płyt amerykańskich na zachód w wyniku ruchu obrotowego Ziemi, o tyle ruchu innych płyt nie można było wyjaśnić w ten sposób. Hipoteza została odrzucona. Powróciła po 30 latach w zmienionej formie.