Zwierzęta charakteryzujące się
mikrosmatycznością mają niewielkie możliwości
węchowe, zaś
zwierzęta makrosomatyczne, jak np.
rekiny i
psy, posiadają bardzo duże możliwości węchowe. Liczne zwierzęta mają również inne
receptory, dzięki którym są w stanie odbierać bodźce związane z dotykiem, uciskiem, zmianą temperatury itp. W receptorach dochodzi do wytwarzania się
impulsów nerwowych, które następnie wędrują do ośrodków
centralnego układu nerwowego, gdzie są poddawane obróbce. Gdy już impulsy zostaną przetworzone na określone decyzje (swego rodzaju efekty bodźca), to wędrują do
efektorów (narządy wykonawcze), które powodują reakcję (np.
skurcz mięśni) na określony bodziec.