|
|
Leon Wyczółkowski,
Szymon Tatar, 1907.
|
Tatry ukazane w zbiorze nowel Kazimierza Przerwy – Tetmajera p.t.:
”Na Skalnym Podhalu”, są górami bardzo niebezpiecznymi, a ich przepaście napawają grozą nawet najstarszych
i doświadczonych górali. Dzięki postaciom górali podhalańskich, czytelnik poznaje Tatry Podhalan. Jest to ich kraina i miejsce urodzenia. Oni szanują je ponad wszystko. Tatry ukazane
w dziele „Na Skalnym Podhalu”, to góry ogladane z perspektywy zamieszkujących je górali. Poprzez wydarzenia, w jakich uczestniczą, można zaobserwować, jak różnorakie i szerokie znaczenie mają one dla przebywającej tu ludności. Góry opisane w nowelach Przerwy – Tetmajera to skały, na których
„zakwita mróz”, pokrywając je
„białomodrym zlodniałym szronem”. Granity odbijają światło, które jest tak intensywne, że aż wywołuje ból oczu. Na lasach osiada świetlna mgła, która wydaje się drżeć i dzwonić. Potoki przypominają
„żywe diamenty”, przesypujące się pośród kamieni. Szumią one
„jednogłośnie, wiekuiście”.
