Spinoza podobnie jak Kartezjusz, pojmował poznanie racjonalistycznie. Miarą prawdy była dla niego również jasność i wyraźność, a jej jedynym źródłem rozum.
Do tej racjonalistycznej teorii poznania dostosował racjonalistyczną metodologię. Wyznawał ideę „powszechnej nauki" i w Etyce dał naukę o świecie, Bogu, poznaniu i działaniu, opartą na wspólnych założeniach i tworzącą jeden naukowy system.
Przejął również typową dla racjonalistów myśl, że matematyka jest wzorem nauki. Swą powszechną naukę wyłożył sposobem geometrii (morę geometrico). Tak matematycznej postaci filozofia nie miała ani przed Spinozą, ani po nim.
