Każda ze strof "wspomnieniowych" ma podobną budowę, powtarzającą te same zwroty: opis sytuacji, nagła myśl ukochanej i jej domniemana reakcja, kończąca zwrotkę puentą: "tak stały szeregi, gdy się skończyła nasza gra ostatnia", "on tam ze mną siedział", "ach! to nasze dzieje". W wierszu zwracają uwagę liczne powtórzenia, pojedynczych wyrazów (precz, czym, tym, gdziem, pomyślisz) albo całych fraz. Utwór posiada także wyraźnie słyszalny rym (układ krzyżowy – a b a b) i rytm, wyznaczony przez jednakową ilość sylab w wersie (sprawdź i policz!), przypomina więc w pewnym stopniu piosenkę.
Powtórzenie – środek stylistyczny, polegający na dwukrotnym lub wielokrotnym użyciu tego samego elementu językowego (głoska, wyraz, zdanie).
Uwaga: elementem powtarzającym się w utworze może być także podobny schemat budowy tekstu – wers, strofa, składnia – posługujemy się wtedy pojęciem paralelizmu.