Wysokie Taury

Grossglockner

Johannisberg

Großes Wiesbachhorn

Wysokie Taury ( niem. Hohe Tauern) – położona w głównej grani Alp najwyższa część Alp Austriackich . Maksymalna wysokość – Grossglockner (3798 m n.p.m.) - najwyższy szczyt Austrii. Wysokie Taury stanowią potężny masyw w obrębie Alp Centralnych . Od położonych na wschód Niskich Taurów oddzielone są przełęczą Murtörl, od położonych na zachód Alp Zillertalskich – przełęczą Birnlücke . Wysokie Taury leżą na terenie trzech austriackich landów: Tyrolu , Karyntii i Salzburga , ich niewielki fragment wchodzi w skład Południowego Tyrolu we Włoszech .

Zbudowane są głównie ze starych skał metamorficznych (gnejsy, łupki krystaliczne) wchodzących w skład krystalicznego rdzenia Alp Centralnych. Skały krystaliczne pokryte są fragmentarycznie jurajskimi skałami osadowymi. Z tektonicznego punktu widzenia znaczna część Wysokich Taurów stanowi tzw. Tauryjskie Okno Tektoniczne , w którym skały metamorficzne pokryte częściowo autochtonicznymi osadami mezozoicznymi ukazują się spod zerodowanych płaszczowin nasunięć tektonicznych.

Posiadają typowo alpejską rzeźbę terenu z ostrymi graniami, niemal pionowymi ścianami skalnymi i głębokimi dolinami. Rzeźba ta jest wynikiem działalności lodowców, które zachowane są w wyższych partiach masywu (najdłuższy Pasterze ). Wysokie Taury mają układ niemal idealnie równoleżnikowy. Od ich głównej grani w kierunku północnym i południowym odchodzą granie boczne. W jednej z takich grani bocznych położony jest najwyższy szczyt masywu - Grossglockner . Wysokie Taury stanowią hydrologiczną granicę między zlewiskiem Morza Północnego i Morza Śródziemnego . Duże zasoby licznych rzek górskich pozwalają na ich wykorzystanie w hydroenergetyce (największa zapora wodna – Kaprun ).

Tworzą rozległy łańcuch, w składzie którego wyróżnia się zwykle szereg podgrup:

• Venedigergruppe ,
• Granatspitzgruppe ,
• Glocknergruppe ,
• Goldberggruppe ,
• Ankogelgruppe ,
• Rieserfernergruppe ,
• Villgratner Berge ,
• Schobergruppe ,
• Kreuzeckgruppe .

Najwyższe szczyty to:

• Grossglockner (3798 m),
• Grossvenediger (3662 m),
• Grosses Wiesbachhorn (3564 m),
• Dreiherrnspitze (3499 m),
• Rötspitze (3496 m),
• Johannisberg (3453 m),
• Hochgall (3436 m),
• Hoher Eichham (3371 m),
• Hoher Tenn (3368 m),
• Malhamspitze (3368 m),
• Hochalmspitze (3360 m),
• Grosser Geiger (3360 m),
• Schneebiger Nock 3358 m),
• Fuscherkarkopf (3331 m),
• Weissspitze (3300 m),
• Keeskogel (3291 m),
• Schlieferspitze (3290 m),
• Petzeck (3283 m),
• Roter Knopf (3281 m),
• Hocharn (3254 m),
• Ankogel (3252 m),
• Grosser Muntanitz (3232).

Większość szczytów jest dość trudno dostępna, na niektóre prowadzą drogi odpowiednie dla bardziej doświadczonych turystów.

Obszar Wysokich Taurów jest ważnym regionem turystyki górskiej i sportów zimowych. Główne ośrodki turystyczne: Heiligenblut, Kals, Neukirchen. Dolina Kaprun , Malnitz oraz położone na obrzeżu łańcucha Zell am See stanowią ważne ośrodki narciarskie.

W obrębie głównej grani Wysokich Taurów brak nisko położonych przełęczy dogodnych dla komunikacji kolejowej i drogowej. Dwa ważne, biegnące w poprzek masywu tunele posiadają istotne znaczenie dla komunikacji międzynarodowej: kolejowy Tunel Tauryjski łączący Badgastein od północy i Malnitz od południa oraz tunel drogowy Felbertauern. Ponadto przez wysoką przełęcz Hochtor (2506 m) prowadzi jedna z najwyżej położonych dróg w Europie (tzw. Grossglockner Hochalpenstrasse).

Źródła

• Wysokie Taury na SummitPost