Pedologia (gr.), nauka o dziecku; wyodrębniła się i rozwinęła w pierwszej ćwierci XX w., obejmując swym zakresem całość problematyki związanej z rozwojem psychicznym i fizycznym dziecka, a także zastosowaniem tej wiedzy do zagadnień wychowania i nauczania; jej powstanie wiązało się ze wzrostem zainteresowania na przełomie XIX i XX w. sytuacją społeczną dziecka i jego prawami oraz rozwojem badań eksperymentalnych w dziedzinie psychologii rozwojowej; upatrując podstawę wszelkiej działalności wychowawczej w psychologii jednostki. Pedologia wywarła znaczny wpływ na koncepcje pedagogiczne tego okresu (naturalizm pedagogiczny, pajdocentryzm) oraz przyczyniła się do wykorzystania zdobyczy eksperymentalnej psychologii dziecka i pediatrii w instytucjach oświatowo - wychowawczych: żłobek, przedszkole, szkoła.

Termin pedologii wprowadził amerykański badacz O. Chrisman (1893); w Europie pionierami pedologii byli: A. Binet, E. Claparede i polska psycholog J. Jeteyko, założycielka Międzynarodowego Fakultetu Pedologicznego w Brukseli (1912).

Literatura: Nowa Encykolopedia Powszechna PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, s. 815. t.4

Zobacz:

Kategoria: pedagogika , psychologia , medycyna