Rachatłukum ( tur.-osm. z arab. راحة حلقوم rāḥat ḥulqūm "ukojenie gardła") – słodki wyrób cukierniczy, charakterystyczny dla wielu lokalnych kuchni, głównie z obszaru Półwyspu Bałkańskiego i Bliskiego Wschodu . Jest to tradycyjny smakołyk, zwykle o smaku owocowym i konsystencji galaretki, wyrabiany ze skrobi pszennej lub mąki ziemniaczanej oraz cukru . Zamiast cukru pierwotnie używano miodu, a obecnie często stosuje się wiórki kokosowe . Rachatłukum jest podawany w postaci kostek oprószonych cukrem pudrem .

Początki tego deseru sięgają XV wieku , natomiast obecnie najczęściej stosowany przepis pochodzi z XIX wieku . Cukier, mączkę ziemniaczaną i wodę gotuje się wraz z orzechami lub owocami przez 1- 2 godziny aż zgęstnieje. Następnie przelewa się do drewnianych tac posypanych mąką ziemniaczaną i zostawia na 24 do 48 godzin, aż ostygnie i uzyska ciągliwą konsystencję. Następnie kroi w drobną kostkę.

Dość często rachatłukum nadaje się smak i aromat wodą różaną , wanilią lub miętą. Niektóre przepisy dopuszczają poza tym dodawanie do smaku orzechów włoskich , orzechów laskowych , orzeszków ziemnych , pistacji , migdałów , itp. W zależności od regionu i pory stosuje się też różnego rodzaju owoce: truskawki, wiśnie, cytryny, pomarańcze.

Bibliografia

• Kut İnci, Turkish cookery, Istanbul 2007.

Zobacz też

Rachatłukum – powieść Jana Wolkersa