Muzyka mechaniczna – muzyka wykonywana lub odtwarzana przez instrumenty muzyczne lub inne urządzenia najczęściej mechaniczne, a współcześnie mechaniczno-elektroniczne lub elektroniczne, wcześniej skomponowaną zapisaną na nośniku. Do urządzeń takich można zaliczyć także wytwarzające dźwięki na zasadzie przypadkowej. Przeciwieństwem muzyki mechanicznej w tym rozumieniu jest muzyka wykonywana na żywo.

Pierwszym urządzeniem odpowiadającej tej definicji była harfa eolska, budowana przez Greków już w drugim tysiącleciu przed naszą erą. Był to instrument strunowy , którego struny pobudzane były przez wiejący przezeń wiatr. Prawdziwa eksplozja instrumentów mechanicznych oraz muzyki mechanicznej to XVII i XVIII wiek , kiedy to wraz z rozwojem mechaniki precyzyjnej zaczęto budować coraz to bardziej skomplikowane pozytywki , katarynki oraz niezwykle popularne "mechaniczne ptaki", które nie tylko śpiewały, lecz także poruszały się.

Pierwszym urządzeniem służącym do zapisywania muzyki wykonywanej na żywo o wysokiej jakości odtwarzania, a zarazem instrumentem instrumentem muzycznym była pianola wynaleziona 1895 roku.

W 1877 Thomas Edison wynalazł Phonograph, pierwsze urządzenie do mechanicznego zapisu dźwięku. Phonograf stał się prototypem gramofonu, który swą doskonałość osiągnął w latach sześćdziesiątych XX wieku , gdy zaczęto do tłoczenia płyt używać wysokiej klasy winylu , a do otworzenia przetworników elektromagnetycznych.

W 1898 Valdemar Poulson opatentował Telegraphone, pierwsze urządzenie, w którym dźwięk zapisywany był w postaci magnetycznej, na stalowym drucie. Stał się on prekursorem magnetofonu , który jako pierwszy wyprodukowany był w 1935 przez niemiecką firmę AEG . Magnetofon stał się dominującym urządzeniem do zapisu i odtwarzania dźwięku, tak w aplikacjach profesjonalnych jak i domowych w latach sześćdziesiątych XX wieku , i pozostał nim do początku lat dziewięćdziesiątych.

W 1965 został wyprodukowany pierwszy zestaw hi-fi . Wkrótce normy hi-fi stały się wiodącym standardem jakości odtwarzania dźwięku.

W 1980 po kilku latach prac badawczych został przedstawiony standard Compact Disk – CD . Wkrótce potem pojawiają się na rynku pierwsze odtwarzacze. W 1988 pojawiają się pierwsze domowego użytku nagrywarki CD.

W 1985 powstał standard MIDI , cyfrowego zapisy muzyki, umożliwiającego sterowanie syntezatorami i sekwencerami , a później także generowaniem muzyki przez komputery multimedialne.

W 1992 powstał format MP3 , standard stratnej, cyfrowej kompresji dźwięku.

W 1997 utworzona standard Digital Versatile Disk – DVD , stworzony do przechowywania ruchomych obrazów (filmów), lecz później użyty także jako nośnik muzyki.