Władysław Jozafat Sapieha (ur. 5 listopada 1652 w Kosowie , zm. w Wisznicach 13 marca 1733 ) – wojewoda brzeskolitewski od 1709 , wojewoda miński od 1699 , krajczy wielki litewski od 1684 .

Był synem Krzysztofa Franciszka .

Uczył się w kolegiach jezuickich w Braniewie i Lublinie , następnie studiował w Pradze i w Wiedniu . Zwiedził także Niemcy , Francję i Hiszpanię . Przebywał na dworze cesarza Leopolda I .

Po powrocie do kraju uczestniczył w bitwie pod Chocimiem , a także w kampanii ukraińskiej 1674 Michała Kazimierza Paca .

W 1681 został mianowany cześnikiem wielkim litewskim . Uczestniczył w wspierającą odsiecz wiedeńską wyprawie wojsk litewskich na Słowację i Węgry. W 1684 otrzymał krajczostwo litewskie . W 1689 posłował na sejm. W 1691 został wybrany wicemarszałkiem Trybunału Koronnego .

W elekcji 1697 popierał księcia Contiego , lecz szybko uznał Augusta II . We wrześniu 1699 został wojewodą mińskim. Związany z Karolem Stanisławem Radziwiłłem nie poparł Sapiehów z linii różańskiej w konflikcie ze szlachtą litewską. Podczas wojny północnej pozostał po stronie Augusta II . Mimo nacisku rodziny długo wahał się z uznaniem Stanisława Leszczyńskiego , co ostatecznie uczynił w lipcu 1707 , nie podejmując jednak żadnych dalszych działań w kierunku jego wsparcia.

Wierność Augustowi II została mu wynagrodzona – w październiku 1709 otrzymał województwo brzeskolitewskie i rotmistrzostwo chorągwi petyhorskiej . W 1713 był marszałkiem Trybunału Litewskiego . Równolegle brał też udział w pracach Trybunału Koronnego . W 1720 posłował na sejm.

W 1729 przygotowywał na Litwie antydworską konfederację popierającą Stanisława Leszczyńskiego .

Zmarł w Wisznicach 13 marca 1733 .

Był ojcem Karola Józefa .